Kermis is geen pretpark
opinieEr zijn goede redenen waarom een pretpark wel, en de kermis nog niet open mag. En mag dat straks wel, dan maken coronaregels het alsnog lastig. Maar met wat steun én eigen innovatie kan de kermis de crisis te boven komen.
Delen per e-mail
Dierentuinen en attractieparken zijn weer bijna allemaal open. Met uitgebreide maatregelen voor de 1,5 meter-economie: verplicht reserveren voor aankomst, minder bezoekers in het park, aangepaste horeca, looproutes en wachtrijen. Maar waarom mogen deze dagattracties wel open en kermissen niet?
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column De echte decibellenvreters herken je aan de sportuitaat
Een woord om ook eens wat langer bij stil te staan is het fascinerende ‘sportuitlaat’. Het staat in een artikel over de enorme herrie die motoren maken. Brullend optrekken, waarbij de klinkers omhoog komen uit het plaveisel. Agressie lokt agressie uit. Vredelievende mensen die al volschieten als een kanariepietje van zijn stokje tuimelt, worden bevangen door de neiging om die loeiende motoren onder schot te nemen. -
PREMIUM
De liedjes van John de Bever zitten vol goeie wijsheden
Allemaal kan ik ze meezingen, de liedjes van John de Bever. Ik hou d’r van. Elke, echt élke avond vol bier en sterke verhalen wordt nóg beter als zijn grootste hit De Lach - já u kent hem ook, geef maar toe - door het café schalt. -
Podium: stuur uw brief in
-
PREMIUM
Column Arjen Robben en de onvergankelijkheid
De laatste wandeling van het seizoen naar de aspergeboerderij benadrukt altijd weer de tijdelijkheid en wellicht zelfs de vergankelijkheid, de eindigheid van het al dus. -
PREMIUM
opinie Redacties Brabantse media nog steeds te wit
Moet je zelf een kleurtje hebben om bij te dragen aan een meer diverse nieuwsvoorziening? Bij de Brabantse media is er nog een wereld te winnen.
-
PREMIUM
Vertellen over je worstelingen. Dat is prachtig én krachtig
Haar moeder vond een afscheidsbrief. Veertien jaar was Sam Mollee pas toen ze het leven niet meer zag zitten Een crisisopname volgde. Daar, in die ggz-instelling in Eindhoven, begon Sam te dichten. En nu, vijf jaar later, is haar eigen bundel uit: Woordpijn. -
PREMIUM
column Apenrotsgevecht bij het toilet
In Heeze was het zo’n 25 jaar geleden iedere zaterdagavond knokken bij discoclub Cheers. Fascinerend vonden wij dat. Tegen het einde van de avond zochten we alvast de plek op met de beste zichtlijnen, om vervolgens joelend te aanschouwen hoe een groepje eencelligen op de vuist ging met een groepje pantoffeldiertjes. -
PREMIUM
Hoe 27 besmettingen bij Vion deskundig richting doofpot werden geschoven
Het is een bekende truc in voorlichtersland: heb je een vervelende boodschap te melden die je het liefst onder het tapijt wil vegen, dan maak je hem kenbaar op een plek waar niemand kijkt op een tijdstip dat ook niemand meer zin heeft om te kijken. Geen journalist staat ervan te kijken dat bedrijven zich van dit soort handigheidjes bedienen.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Hoe 27 besmettingen bij Vion deskundig richting doofpot werden geschoven
-
PREMIUM
De liedjes van John de Bever zitten vol goeie wijsheden
-
PREMIUM
1000 euro voor zorgpersoneel. Smaken al die kilo's chocolade ineens ook niet meer zo bitter
-
PREMIUM
Steeds meer mensen kan de corona niets meer schelen
-
PREMIUM
Bezorgde Brabanders willen antwoord
