Duif is dood. Ja, dat kan zomaar in de jubilerende natuurspeeltuin in Megen

Gatverpielekes. Da’s effe schrikken voor deze achtjarige Robin. Wil ze net met d’r emmertje het speelkasteel binnengaan, staat ze oog in oog met ‘n real-life gevalletje ‘duif is dood’. Geheel vrij naar de gevleugelde quote van conferencier Toon Hermans uit diens goochelaarsauditiesketch. Of er even iemand mee wil komen kijken? Want ja, da’s toch zielig? Robin maant driftig gebarend tot snelle actie.

,,Het waren wat veertjes. Heb ik netjes opgeruimd”, brengt medebeheerder Michiel Maltha van natuurspeeltuin Graaf van Megen even later de goede tijding aan Robins moeder Jessica Keijzer-Nab. ,,Kan gebeuren in een speeltuin als de onze”, lacht Michiel en bekent dat-ie met zo’n dooie vogel minder moeite heeft dan met de plastic flessen die hij zojuist uit de beukenhaag plukte. Om over peuken maar te zwijgen. ,,Dit is verdorie een rookvrij gebied.”

Helemaal uit Purmerend hebben ook moeder Janine en vader Barry Kroon met tweekoppige kroost de speeltuin op de Maasdijk weten te vinden. Jasper van twee doet rennend een retourtje waterpartij-zandbak en de vierjarige Wende heeft de rood-witte muziekpaddenstoel ontdekt. Mét het niet te versmaden ‘doe-de-Hokie-Pokie’ als oorwurm. Heel lang stil is de zingende zwam niet.

,,Ik bewaak ‘m wel even”, zetelt paps zich op de ongewone geluidsdrager om even te kunnen toelichten dat z’n gezin een paar daagjes op de natuurcamping aan de Maasakkers verblijft. ,,Is vlakbij. Jasper heeft vanmorgen minstens honderd keer gevraagd ‘Gaan we al?’ Voor ons is Megen een ideale gelegenheid om onze nieuwe tent te testen. We gaan over acht weken kamperen in Noorwegen. Vandaar.”

De speel- en ontdekplek was een langgekoesterde wens van Megens jongste jeugd, vertelt moeder Jessica die nauw betrokken blijkt te zijn geweest bij conceptie en geboorte ervan. Een smeekbede van de jonge Puck in de vorm van een heuse brief aan de dorpsraad zette vijf jaar geleden de bevalling in gang. Bij het sportpark vond de raad een braakliggend stuk maasklei, er volgde een drukbezochte natuurspeeltuindag, een timmerman van de Osse speeltuin Elckerlyc kwam helpen en de rest is geschiedenis.

Zonder het zelf goed te beseffen spelen Mees, Robin, Jasper, Wende en al die andere kinders de Megense geschiedenis in. Zo kunnen ze de gevangenentoren beklimmen en via een natte hindernisroute valt de vlag in het kasteel te veroveren. ,,Wij wandelen ook wel eens met onze klas hiernaartoe”, verklapt Robin. ,,Soms spelen de kinderen van de buitenschoolse opvang hier. En sinds vorige week mag ik zelf via het wandelpad op de dijk naar de speeltuin, hè mam!”

Jessica zucht bij de gedachte aan ‘je kind loslaten’. En verandert maar snel van onderwerpen. De door een Megenaar in stukken gezaagde speelboom, een oeroude eik, komt voorbij. Foutje, bedankt. En wat te denken van de kwajongensstreek met dat seksueel getinte alternatief voor Hokie Pokie. ,,Hadden die gasten ’s nachts de usb-stick uit de paddenstoel gehaald en dat viezige liedje geüpload. Nee, vernield was er gelukkig niks.”