Bouwen in Megen start nooit zomaar. Voordat de betonmolen gaat draaien, mogen archeologen altijd even de grond in om mogelijke sporen van het vroegere vestingstadje veilig te stellen. Dat leverde ook deze week weer wat op. Naast de Walstraat kwam een stuk van de 13e eeuwse stadsgracht tevoorschijn.

Projectontwikkelaar Jan van Peer, die hier twaalf projectwoningen gaat bouwen,  kan er niet heel warm van worden: ,,Het is natuurlijk goed dat dit onderzoek gedaan is maar spectaculair is de opbrengst niet. Met alle respect, voor mij zijn het wat verkleuringen in de grond.’’

Kees van de Wiel daarentegen kijkt  vrijdagochtend met glinsterende ogen toe. Voor hem, heemkundige gespecialiseerd in het vroegere Megen, is elke verkleuring een nieuw puzzelstukje. ,,Dan heeft de wal hier toch een stukje verder weg gelegen dan dat wij dachten’’, concludeert hij in een gesprek met archeoloog Arjan Hullegie, leider van de opgravingen.

Aan het begin van de 80-jarige oorlog (1568-1648) bracht Jacob van Deventer alle relevante vestingsteden in kaart en dus ook ‘Meghen’. Die bewaard gebleven plattegrond toont een gracht en een wal met muur, daar waar nu de Walstraat ligt. Maar wat precies waar lag, bleef niet bekend omdat het stadje eerst geplunderd en vernield werd (in 1581) en later zelf over de gedempte gracht heen groeide.

Nu wordt in elk geval een stukje van de stadsgracht weer precies ingetekend. Daarvoor zorgen de archeologen die deze week grote sleuven groeven en weer dicht gooiden, na het nodige meet- en fotowerk. Ook legden ze wat nader te bekijken vondsten opzij voor nader onderzoek. Heel veel verwacht Hullegie hier niet van: ,,Op het eerste gezicht zaten er geen spectaculaire dingen bij. Vooral aardewerk uit de Nieuwe Tijd, scherven uit de 17e en 18e eeuw. Waarschijnlijk is de gracht in die tijd dichtgegooid.’’