Dirigent Jeroen Geurts heeft met zijn muzikanten een aantal stukken, betrekking hebben op de oorlog, ingestudeerd. "Ons concert vertelt het complete verhaal. Voor de pauze de oorlog, na de pauze de schermutselingen om Nederland te ontzetten en als finale de bevrijding." Als het concert goed en wel begonnen is vliegen er legerhelikopters in formatie over het terrein. Gastheer Ed Steiger, uitbater van de De Maasakker en zelf oorlogsveteraan hoort het klapwieken van de rotors met een glimlach aan. Als militair is hij onder andere een half jaar naar Irak uitgezonden geweest. "Ik was vaak onderweg van het ene kamp naar het andere. Je zag of hoorde dan vaak tientallen kilometers geen levende wezen. Als ik dan die helikopters hoorde wist ik, dat zijn mijn kameraden, die helpen me als ik in de problemen kom.”

De heer van Egmond uit Oss waardeert dat herdenkingen als deze worden gehouden en is daarom vandaag naar Megen gekomen. Als jochie werd hij met zijn moeder bijna drie jaar vastgehouden in een Jappenkamp. "Mijn vader werkte in het toenmalig Nederlands Indië in het onderwijs en werd verplicht geïnterneerd als KNIL militair. Mijn moeder en ik werden daarom in een kamp geplaatst. Onder slechte omstandigheden werden we in de keuken en op het veld tewerkgesteld. Na het vallen van de atoombommen capituleerde Japan en kwamen we vrij.”

Tekst gaat verder onder het kader.

Concertbezoeker Johan Vugts geeft met een kwinkslag aan dat hij "achter het gekkenhuis in Vught is geboren". Daarbij refererend aan psychiatrische instelling Zorgpark Voorburg. De 92-jarige Vughtenaar heeft de gruwelijkheden van de oorlog met eigen ogen gezien. "In 1943 heb ik de eerste gevangenen in concentratiekamp Vught zien arriveren. Het waren er precies 713. Die arme mensen kwamen aan op het treinstation en moesten de zes kilometer naar het kamp te voet afleggen. Later werden ze weer met vrachtwagens afgevoerd en gingen naar kampen in Duitsland.”

Na de tweede wereldoorlog werd Vugts militair en uitgezonden naar Nederlands Indië om deel te nemen aan de politionele acties. Hij heeft geen goed woord over, over hoe de Nederlandse plantage- eigenaars zich misdroegen ten opzicht van de inheemse bevolking. Op de vraag wat hij daar heeft meegemaakt volgt een veelzeggend "Alles, maar ik praat daar verder niet over.” Om vervolgens te constateren dat hij heel is teruggekomen uit de Oost. Met een lach: "Ik was niet gek geworden, anders had ik meteen naar Voorburg gekund.”

Het publiek raakt onder de indruk als veteraan en lid van het Poezie Podium Oss, Ruud van der Linde een voordracht houdt over de vrijheid die wij op dit moment als vanzelfsprekend ervaren. Volgens van der Linde zijn er bijna geen meer mensen die nog weten wat het betekent om onvrij te zijn. Daarom pleit hij voor lessen in vrede voor de nieuwe generaties.