Ook de Megense franciscanen en clarissen zijn vaste 'klant' op lijn 296

Henk van de Heijden, 66-jarige buurtbuschauffeur op lijn 296, oogt en oort een tikkeltje overdonderd als-ie deze zonovergoten zaterdagmiddag én de bloemen én de tas vol leuks en lekkers én de maatgesneden dienstpolo in ontvangst neemt. 

Op de kop af veertig jaar geleden was de Oijenaar van Osse origine betrokken bij de geboorte van het buurtbusproject. De BBA - in 1972 gestopt met onrendabele lijnen - schokte een Mercedes-bus en chaufferende vrijwilligers zorgden voor de rest. Reed de toenmalige lijn 196 alleen de driehoek Oijen-Oss-Teeffelen, in 1993 werd het een rondje met Macharen, Megen en Haren als aanvulling. ,,Ik weet nog heel goed dat we die 19e september 1980 achter drumfanfare Dios, provinciaal gedeputeerde De Geus én die nieuwe tweedehands bus liepen. Op weg naar De Schutskooi waar de officiële overhandiging plaatsvond", blikt Henk, als enige robijnen jubilaris, terug op de aftrap. 

,,Ja, ik was nog vrij jong toen ik mijn carrière als buschauffeur startte. Waarom? Nou, ik wilde graag iets doen voor de gemeenschap. Ik heb niks met voetbal of carnaval en kwam zo uit op de bus. Je moet als dorpsbewoner toch allemaal iets doen voor de leefbaarheid, niet dan? Heb er geen minuut spijt van gehad, ook al was het af en toe wel lastig om de ritjes rondom mijn ploegendiensten bij Organon te plannen. Héérlijk was het om een paar uurtjes het hoofd leeg te maken: effe niet de dagelijkse sores van crisismanagement, geen stress van het werk maar relaxte afwisseling en gezellig bij-buurten met je passagiers."

Henk weet nog dat zijn lijndienst al snel uitgroeide tot een drukke verbinding tussen dorpen en stad. ,,We waren dan wel met name gericht op ouderen zonder rijbewijs, maar al snel ontdekte ook de jeugd de buurtbus. Ik begon destijds namelijk op de dinsdagochtenden met, inderdaad, de Osse markt. Op een van die ochtenden zaten er maar liefst 26 passagiers in mijn bus. Met de oudjes op de banken en de jeugd op het middenpad; nu totaal ondenkbaar. Ik kon geen 'nee' verkopen."

,,Dat deed ik ook niet als ik soms ouderen vervoerde met tassen vol greij. Die zette ik dan keurig thuis af. Mocht niet; deed het toch. Met name ook voor die ene blinde dame die in de Vlinderstraat woonde terwijl ik haar officieel aan de andere kant van de Kennedybaan moest laten uitstappen. Dan reed ik om, twee minuten extra misschien. Daar had de rest van de passagiers echt geen probleem mee."

En terwijl hij ('schrijf het wel netjes op') verhaalt over die ene keer dat-ie een BBA-chauffeur in het pikkedonker in 'het Osse chauffeurskantinetje' de liefde zag bedrijven met een vrouwelijke passagier ('afrekening in natura, denk ik'), gaat de rest van het buurtbusbestuur op weg naar de andere twintig chauffeurs. In een gloedjenieuwe Arriva-bus die nog niet één trajectkilometer op de teller heeft maar al wel 'ingereden' is en ook al een onderhoudsbeurtje kreeg. 

,,We hadden vandaag natuurlijk graag een feestje georganiseerd voor alle vrijwilligers van wat inmiddels lijn 296 heet. Maar ja, corona", verzucht voorzitter Ad Peters van de buurtbusvereniging. En hij showt het jubileumboekje 'Het busje komt zo...al veertig jaar' waarin ook de Megense franciscanen en clarissen als vaste klanten hun lof uitspreken: 'Een weekje of weekendje bij ons is niet geslaagd als dat niet begint met een ritje in de buurtbus'.