Osse graffitiwinkel laat zich niet zomaar afschrikken

“Een afgeragde tent, op een A-locatie!” Graffitikunstenaar Bart de Ruijter zag er direct grotere potentie in, toen VOLOP Oss, het project tegen leegstand, hem Kruisstraat 8 als canvas bood. Zaterdag opent hij er officieel de deuren van zijn graffitiwinkel en workshopruimte. Ten minste, als er achter het rolluik een deur in het vervallen pand zou zitten. “Wat een ander afschrikt, daarbij denkt een graffitispuiter juist ‘Dit is het!’”

Inmiddels is elke centimeter ervan toepasselijk beschilderd. Zo laat een sfeervolle zwartwit tekening zien hoe dezelfde straat eruit zag in de jaren ‘80, inclusief de schildering op de zijkant van wat toen modewinkel De Vet was. “Als kind kwam ik op mijn crossfietsje langs en stond daar naar te kijken. Nu ben je veel gewend qua graffiti, maar toen nam je alles wat je zag op als een spons.”

Als 14-jarige krijgt hij zijn eerste betaalde opdracht als schilder, en dat worden er uiteindelijk steeds meer. De Ruijter: “Dan moet je een rekening kunnen sturen, en word je automatisch een bedrijf.” Geïnspireerd door het New Yorkse rapduo EPMD (wat staat voor ‘Erick and Parish Making Dollars’) noemt hij het BME Graphics: ‘Bart Making Euro’s’. “Achteraf misschien niet zo’n goede naam”, lacht hij. “Geld is helemaal niet mijn insteek.”

Dat hij vooral zijn passie volgde, blijkt wel uit het feit dat deze vooral in de beginjaren ervan zeker niet ongevaarlijk was. “Overal waar je kwam zaten heroïne-junks. Als je naar een hall of fame [een legale graffiti-plek] ging, konden je schoenen of verfbussen gestolen worden. Dat was soms gevaarlijker dan iets illegaal doen; dan kwam je ten minste niemand tegen.”

Die dagen als waaghals liggen inmiddels ver achter hem. “Koortsachtig treinen blijven doen om mee te tellen met gasten van 16 jaar die net beginnen?”, vraagt hij retorisch. Dat is niks voor hem. “Als je 44 bent, ben je een vent als je gewoon voor je gezin zorgt.” Zijn kinderen Sammie en Lizzie stralen hem toe vanaf hun op de winkelmuur geschilderde portretten. Een mooie inspiratie voor de vele workshops die ouders voor hun kinderen bij hem boeken.

“Ik doe al vijf jaar kinderfeesten. Duizenden kinderen heb ik zo een goed gevoel gegeven over het werken met spuitbussen. Die nemen dat allemaal mee de toekomst in”, blikt hij tevreden terug. En dat terwijl hij vroeger te horen kreeg dat zijn werk enkel overlast opleverde. “Je moet iets waar je van houdt nooit opgeven omdat anderen zeggen dat er geen toekomst in zit. Dat hoop ik aan hen door te kunnen geven.”