50Plus kiest voor Liane den Haan als lijsttrekker, weer na interne onrust

Niettemin hield Den Haan er de moed in: ,,Ontzettend bedankt voor uw vertrouwen!”, zei ze tegen de partijleden. ,,U kunt op mij rekenen als het gaat om goede zorg, een goed pensioen, leefbaarheid en veiligheid. Samen gaan we een mooie campagne maken en een mooi programma schrijven. We gaan werken aan een partij met inhoud en een partij met rust!”

Het door ruzies geplaagde 50Plus moest op zoek naar een opvolger, sinds boegbeeld Henk Krol de benen nam. Hij startte in mei een nieuwe politieke beweging. Aanvankelijk met Femke Merel van Kooten-Arissen die de Partij voor de Dieren verliet, maar die kreeg het eveneens met Krol aan de stok en vertrok.

Liane den Haan (53) werd voorgedragen door het bestuur van 50Plus. Onder de vijf uitdagers waren verder Kamerleden Corrie van Brenk en aanvankelijk ook Leonie Sazias.  Die laatste trok zich terug, omdat er een richtingenstrijd was ontstaan in de Tweede-Kamerfractie.

Sazias vond de huidige Tweede Kamerfractievoorzitter Van Brenk niet geschikt, zo bleek uit een uitgelekt filmpje van een besloten partijbijeenkomst van woensdag.  Volgens Sazias is Van den Brenk ‘iemand die niet past in het profiel dat de partij nu nodig heeft’. Zelf besloot Sazias daarop haar kandidatuur in te trekken en zich achter Den Haan te scharen. In de hoop zo haar achterban achter Den Haan te krijgen.

Tijdens de online-vergadering vandaag kwam Sazias curieus eerst niet ‘online’, zodat ze zich niet leek te kunnen presenteren als kandidaat. De partij kreeg eerst geen contact met haar, ook niet telefonisch. Later belde ze alsnog in: ,,We hebben nu een lijsttrekker nodig die kan verbinden. Liane den Haan is dat. We hebben iemand nodig die meer zetels kan halen, zodat we invloed kunnen uitoefenen.”  

Uiteindelijk haalde Van Brenk 42 procent van de stemmen, Den Haan haalde 52 procent en was daarmee in één ronde de winnaar.

Partijvoorzitter Jan Nagel, die in augustus aantrad met een nieuw bestuur, hoopte nog wel dat de lijsttrekkersverkiezing zonder gedoe gepaard zou gaan. Nagel schreef woensdag nog in een interne nieuwsbrief: „Nog meer ruzie en we kunnen net zo goed niet naar de stembus gaan.”

Vandaag, tijdens de online-partijvergadering, zei hij dat de voordracht van Den Haan ‘zonder ruzie gepaard’ is gegaan. Hij verklaarde de keuze van het hoofdbestuur van Den Haan als volgt: ,,Je hebt een spits nodig, of een nummer 10 of 14. Wij denken dat Liane dat is. Zonder dat we iets tekort willen doen aan Corrie of Leonie.”

Hij was blij met de verkiezing van Den Haan: ,,Dit wordt het keerpunt!” Voor Van Brenk lijkt de verkiezing juist het eindpunt, zij zei op te stappen na de verkiezingen als ze niet tot lijsttrekker zou worden verkozen.

De uitverkiezing van Den Haan belooft echter ook weer interne verdeeldheid te scheppen in de komende maanden. Een deel van de 50Plus achterban ziet haar helemaal niet zitten, omdat ze als voorzitter van de ouderenbond Anbo instemde met het pensioenakkoord van minister Wouter Koolmees (Sociale Zaken) en de vakbonden. 50Plus steunde dat akkoord juist niet.

Den Haan wacht sowieso een pittig karwei: door alle interne ruzies is in sommige peilingen van de vier zetels die de partij bij de vorige verkiezingen er nog maar één over.

Den Haan is nu nog directeur van ouderenbond Anbo. Daar haalde ze flink de bezem door de organisatie. Dat leverde haar zelfs een hatelijke bijnaam op: mevrouw Poetin. Ze greep namelijk in 2015 keihard in nadat lokale bestuurders van de ouderenclub geld wegsluisden. Ze blokkeerde alle rekeningen van honderden afdelingen en centraliseerde de macht om wantoestanden te kunnen stoppen. Elk plan voor een activiteit moest voortaan via het hoofdkantoor in Woerden lopen. Boze lokale bestuurders vergeleken de gang van zaken met Sovjet-praktijken, vandaar het ‘mevrouw Poetin’.

Met Den Haan gokt 50Plus op een onervaren kracht als politiek leider op het landelijk toneel. Toch is ze geen onbekende op het Binnenhof. Als Anbo-directeur was ze er regelmatig te vinden, veelal rond campagnes voor ouderen of om te lobbyen. Het was Jan Nagel die haar aan het denken zette. Hij belde haar om eens te praten. Ze dacht toen nog dat het om het verkiezingsprogramma ging. ,Maar dit bleek heel ergens anders over te gaan.”