Basketbalster Rowie Jongeling denkt na over toekomst: ‘De kans dat ik vertrek, is groter dan dat ik blijf’

Het is dat haar gevraagd is haar zilveren en bronzen medaille mee naar huis te nemen voor de foto. Het liefst had Rowie Jongeling die zo lang mogelijk ergens onderin haar tas laten zitten. Tweede geworden in de strijd om het kampioenschap, derde in de Duitse beker. ,,Ik baal er steeds van dat ze niet de goede kleur hebben", merkt de Waalwijkse basketbalster op. ,,Wat moeten we met een bronzen medaille in de beker. Die betekent helemaal niks, dachten we.”

Ze greep vorige week met haar ploeg Rheinland Lions naast het kampioenschap van Duitsland. Freiburg was na vier wedstrijden in de best-of-five finale te sterk. In de derde wedstrijd, toen beide teams één keer hadden gewonnen, zag het er al naar uit dat Freiburg de titel zou pakken. ,,We verloren na verlenging”, blikt Jongeling terug. ,,Een teamgenoot schoot twintig seconden voor tijd een driepunter binnen. Vervolgens schoot een speelster van Freiburg, die het hele seizoen geen driepunter had gemaakt, er ook eentje binnen. Twee dagen later schoten ze 52 procent driepunters. Dat is belachelijk veel. Ik denk dat als ze achterstevoren hadden geschoten met hun ogen dicht, ze nog raak hadden geschoten.”

Rheinland Lions was pas gepromoveerd en de titel was nooit echt een doel. ,,Pas toen we in het begin van het seizoen elf keer op rij wonnen, merkten we dat we heel goed waren", zegt Jongeling, die met haar 28 jaar één van de routiniers in het team is. Ze heeft drie Duitse ploeggenoten van 35 jaar en ouder die alles al mee hebben gemaakt en onder meer een speelster uit Frankrijk in haar team. ,,We hebben niet het duurste team van de competitie, wel het beste. Je kan nog twee Amerikanen kopen die met hun hoofd naar beneden alleen voor zichzelf kijken, maar wij delen de bal en iedereen weet wat haar rol is in het team.”

De 28-jarige basketbalster begon de wedstrijden in de basis. Het ging prima, tot de nacompetitie begon. ,,Een week voor de play-offs moest ik een spoedoperatie aan mijn buik ondergaan. De chirurg zei dat het herstel ongeveer zes weken zou duren en dat tillen niet verantwoord was. Hij dacht dat ik gezien mijn leeftijd met veertien dagen weer zou kunnen spelen. De operatie ging goed en ik herstelde voorspoedig, dus mocht weer meedoen.”

Ze was maar een paar dagen thuis en geniet nu in Griekenland van een vrije week. Daarna meldt ze zich in Amsterdam, om mee te trainen met het Nederlands team 3x3. Dat volgt komende maanden een druk programma om zich voor te bereiden op kwalificatietoernooien voor het EK en WK. Jongeling speelde nog nooit zo’n toernooi en weet niet wat haar kansen zijn om de selectie te halen. Ze gaat eerst eens ontspannen en nadenken over haar toekomst. 

,,De kans dat ik vertrek, is groter dan de kans dat ik bij Rheinland blijf", zegt ze. Ze kwam met haar coach mee naar de Duitse club. ,,We kennen elkaar nu vier jaar. Het zou leuk zijn een beetje uit mijn confortzone te komen en een andere uitdaging aan te gaan.” Misschien dat die zilveren en bronzen medaille dan toch wat deuren openen.