Deze rugbyer uit Ammerzoden pakt ondanks een gebroken rib prestigieuze prijs in Frankrijk

Juun Pieters (21) uit Ammerzoden maakte van alle spelers in de competitie bij de espoirs, spelers tot 23 jaar, de meeste minuten in het afgelopen seizoen. Hij kwam in totaal 1351 minuten in actie en dat hadden er meer kunnen zijn. ,,Midden in het seizoen heb ik in een wedstrijd na zes minuten een rib gebroken. Toen heb ik nog tien minuten doorgespeeld, totdat ik niet meer kon ademen. In de kleedkamer ben ik vervolgens knock-out gegaan.”

Tijdens zijn herstel miste hij één wedstrijd, omdat het seizoen vervolgens even stil lag. En hij miste een duel, omdat hij rust kreeg. Pieters zou zijn debuut gaan maken bij de profs, maar dat ging niet door vanwege regelgeving. Er mogen maar tien spelers zonder een bepaalde status in actie komen. Aangezien Pieters die niet heeft en er al tien andere spelers waren zonder die status ging zijn competitiedebuut niet door.

Hoe kom je aan zo’n status? ,,Als je voor je 22ste vijf jaar in Frankrijk speelt zonder contract of drie jaar met een contract. Dan krijg je het.” Bij Pieters is dat het geval na komend seizoen, dan speelt hij lang genoeg in Frankrijk. In 2018 ging hij bij ASM Clermont Auvergne rugbyen.

Hij volgde het pad dat zijn zes jaar oudere broer Reinier al had doorlopen. Reinier speelde bij verschillende clubs in Frankrijk en maakt volgend seizoen de overstap van het Zwitserse Genève naar La Seyne, op het vierde niveau (Nationale 2) in Frankrijk. ,,Ik zag hoe Reinier het had gedaan. Hij gaf me tips, maar ik leerde ook door naar hem te kijken als ik bij hem was. En dat nam ik op mijn eigen manier over, bijvoorbeeld qua voeding en het nemen van rust.”

Toen zijn oudere broer bij Vichy speelde, was Juun er in zijn vakantie op bezoek en mocht meetrainen. ,,Een speler van Vichy was jeugdcoach in Clermont en hij zorgde ervoor dat ik daar een week bij ASM kon meetrainen om mij te testen. Daarna boden ze me een contract aan voor een jaar.”

Bij Clermont kon hij niet doorstromen naar de espoirs, omdat daar het maximum aantal buitenlanders al in de selectie zat. ,,Ze zagen wel potentie en hebben me geholpen.” Zo kwam hij bij Aurillac terecht. Dit seizoen kwam Pieters in de strijd om de titel in de kwartfinale zijn oude club tegen. ,,Dat was heel speciaal, ook omdat ik een try drukte. Mijn voormalige coaches en teamgenoten zeiden dat ik goed had gespeeld.”

De finale werd in het stadion van Clermont gespeeld. ,,Toen zaten ze ook op de tribune en hebben ze me na afloop gefeliciteerd. Deze titel is heel bijzonder. Aurillac is een kleinere club. Vorig jaar streden we nog tegen degradatie. We konden ons net handhaven dankzij een overwinning in de laatste wedstrijd. Nu zijn we landskampioen. Heel Frankrijk praat erover, van Parijs tot Toulouse. We zijn het nieuws op sportgebied, niemand zag het aankomen.”

Ondanks interesse van andere clubs blijft hij nog een jaar bij Aurillac. ,,Op een vriendschappelijke wedstrijd na heb ik nog niet mijn debuut gemaakt bij de profs. Als ik hier vertrek dan moeten ze me zien als een prof en niet als een espoirs. Ik heb hier nog een stap te zetten. Dat is dit seizoen niet gelukt, maar dat blijft het doel voor komend seizoen.”