Landstitel Roef! na bizarre ontknoping

In de achtste inning, toen de wedstrijd al nagenoeg was beslist, viel plotsklaps het licht uit. Een halfuur lang was het pikdonker, waren de softbalsters van Roef! in de kleedkamer al met hun gedachten waren bij de titel – 3-1 voorsprong, er was slechts één nul te gaan. De ongeveer 150 supporters liepen al de polonaise. “Dat deden de meiden in de kleedkamer ook al”, zei trainer Jeroen Swers, “want ze wisten zeker: dit gaan wij niet meer afgeven.”

Toen de lampen weer aanfloepten, kreeg Dinet Oosting van pitcher Rachel Knapp geen schijn van kans om een van de vier lege honken te bezetten. Roef! landskampioen, de meiden wilden dat weten: ze vielen elkaar in de armen, het regende champagne. Het is pas de tweede keer dat een Brabantse ploeg de allerbeste van Nederland werd. In 1994 lukte dat Gambro Twins (Oosterhout) al eerder.

Weliswaar doofden in Haarlem de lampen, maar, zo liet trainer Jeroen Swers aan Softbaldino, die de finale live op internet uitzond, weten: “In Brabant brandt nog heel lang licht. In Moergestel, heel de nacht. Het wordt een groot feest in onze kantine. Dat we dit hebben behaald, het is maar amper te bevatten.” De Belg was vol lof over de Holland Series, de finale met een best of three. “We hebben genoten van drie geweldige wedstrijden. Van ploegen die de Golden League gedomineerd hebben met goed en agressief softbal.”

Roef! kwam op een 1-0 achterstand, laat in de wedstrijd werd het gelijk. Toen was er een achtste inning nodig, eentje die de boeken ingaat als heel bijzonder. “Niet alleen vanwege dat licht”, zegt Swers. “Er zaten ook magische momenten bij. Wies Ligtvoet, die na afloop werd verkozen tot meeste waardevolle softbalster in de Golden League, sloeg een triple. Rachel Knapp haalde het thuishonk, later kwam ze zelf nog binnen.” Ook Cindy van der Zanden liet een hoogstandje zien. “Die pakte een bal, ongelooflijk. Die gaat de wereld over. Leverde een dubbelspel op, toen was het gedaan. Waren we zeker van de titel.” En ook: “Dat juist Cindy dit voor elkaar krijgt, gun ik haar van harte. In de eerste finalewedstrijd maakte ze drie foutjes, gingen we onderuit. Van zo’n revanche kun je alleen maar dromen. Zij flikte het toch maar.”