Rugbyvrouwen RC Tilburg willen eerst een bredere basis: ‘Dan kunnen we de hoogte in groeien’

De Tilburgse Marieke Engbersen (23) is aanvoerster bij de ploeg uit haar woonplaats. Ze begon op haar vijfde met rugbyen en doet dat achttien jaar later nog steeds. ,,Ik voel nog steeds kriebels in mijn buik als ik aan de aftrap sta. Zo lang ik dat gevoel heb, ga ik door.”

Waar komt dat gevoel vandaan? ,,Het is van alles. Ik vind de sport leuk, het is leuk om achter een bal aan te rennen, maar je werkt ook samen ergens naartoe. Op trainingen werk je ergens aan. Tijdens wedstrijden mag je het dan samen laten zien. Het is leuk als dan iets lukt waar we aan hebben gewerkt.”

Afgelopen weekend kwam de thuisploeg in de derby met Bredase al binnen twee minuten op achterstand. Halverwege was de stand 5-15. In de tweede helft kwam de Tilburgse formatie onder aanmoediging van familie, vrienden en spelers van de mannen goed terug. Met nog een paar minuten te spelen kwam het team van Engbersen langszij en won vervolgens dankzij een try en een conversie tussen de palen alsnog: 22-15.

Daarmee werd revanche genomen voor de nederlaag eerder dit seizoen. ,,We spelen al jaren tegen Bredase. Vaak winnen we, maar de laatste keer verloren we een keer. Dus nu moesten we winnen. We waren gretig, omdat we niet nog een keer van ze wilden verliezen. Zeker niet thuis. Ik had er zo’n zin in. Op het veld botste het echt, maar het was fair.”

Ondanks de zege lijkt handhaving in de ereklasse er voor de Tilburgse rugbyploeg niet meer in te zitten. De nummers één en twee promoveren/handhaven zich. RC Tilburg staat vierde en heeft met twee duels te gaan acht punten achterstand op nummer twee Cas RC Ladies.

De aanstaande degradatie komt voor Engbersen niet als een verrassing. ,,We schommelen al jaren tussen de eerste klasse en de ereklasse. Het was nu ook onrealistisch om te verwachten dat we op het hoogste niveau zouden blijven. Corona heeft ook bij ons invloed gehad. Op de training stonden we met een kleinere groep en tijdens wedstrijden speelden we soms met dertien tegen vijftien. Je blijft vechten, maar dan mag je niet verwachten dat je in de top meedoet.”

Al is een stapje terug doen op dit moment niet slecht denkt de aanvoerster. Bij de senioren spelen momenteel zo’n 26 à 27 speelsters. ,,We willen in de breedte groeien. Er komen wel mensen bij zoals studenten, maar er gaan ook weer vrouwen weg. In coronatijd hebben we weinig acties kunnen houden. Je vraagt mensen niet om mee te trainen als je geen goede training kunt geven. Als je je vanwege de coronaregels moet beperken tot trainen in groepjes van vier op afstand. Dat geeft geen goede indruk en doet meer afbreuk.”

Het streven is om een tweede clusterteam te beginnen. Dat tweede team bestaat dan niet volledig uit eigen leden, maar slechts deels,  aangevuld met speelsters van een andere vereniging. ,,Als we eerst in de breedte groeien, kunnen we vervolgens in de hoogte groeien.” Speelsters kunnen dan eerst aan de sport wennen en minuten maken.

Zelf begon Engbersen als klein meisje met rugbyen. ,,Nadat ik zwemlessen had gevolgd, mocht ik een sport kiezen. Mijn ene broer voetbalde en de ander zat op rugby. Met hem ben ik meegegaan en niet meer weggegaan.”

Ook op latere leeftijd kun je nog beginnen. ,,Je kunt snel aanhaken. Voor iedereen is wel een positie of je nu snel of langzaam of groot of klein bent. In een team heb je allemaal verschillende kwaliteiten nodig. Op iedere positie wordt iets anders gevraagd.”

En na het laatste fluitsignaal is het nog niet afgelopen. Dan begint de derde helft die samen met de tegenstander wordt doorgebracht. Beide teams kiezen een vrouw van de wedstrijd van het eigen team en de tegenstander en daar wordt vervolgens in sneltreinvaart een biertje op gedronken.