Veghelse racer ziet zegekansen op strand in rook op gaan: ‘Ben wel drie keer opnieuw begonnen met janken’

,,Na tien minuten kloten heb ik uiteindelijk met de waterpomptang mijn remklauw weer los gekregen.” Uiteindelijk finishte hij als vijfde in Le Touquet en als tweede in het Frans kampioenschap.”

Tussen 1300 op hol geslagen crossers rijdt een handjevol Nederlanders, van wie Van Berkel (29) veruit de grootste ambities heeft. Na een carrière als motorcrosser waarin hij net niet de wereldtop haalde, rijdt hij nu al enkele jaren in dienst van het Franse Honda-team in het strandracekampioenschap en doet dat zeker niet onverdienstelijk. Wat Monaco voor de Formule 1 is, is Le Touquet voor de strandracers: de grootste race van het seizoen en eigenlijk het kampioenschap ontstijgend. ,,Hier heb ik de hele winter naartoe gewerkt.”

Het grootste verschil tussen Le Touquet en Monaco is dat waar de Formule 1-fan alleen maar kan dromen van een rondje in het prinsdom, iedereen die er op tijd bij is met inschrijven mee kan doen aan de strandrace. Voor de koplopers houdt dat in dat er extra obstakels zijn om te ontwijken en voor Van Berkel ging dat dus in de slotfase mis. Een valpartij maakt iedereen wel mee, zelfs de winnaar Todd Kellett ging een aantal maal tegen de grond. De kunst is echter om uit de problemen te blijven. Dat lukte drievoudig winnaar Milko Potisek bijvoorbeeld niet. De teamgenoot van Kellett kreeg binnen enkele ronden al met een rokende motor te maken en liet deze uit frustratie tegen een berm aan klappen, om hem vervolgens te laten liggen en te voet verder te gaan.

Van Berkel nam de tweede plaats over van Potisek en hield die positie tot een half uur voor het einde vast. ,,Eigenlijk heb ik alleen in het begin anderhalve minuut verloren op Kellett”, gaf Van Berkel aan. Hij had het gevoel dat hij voor de zege kon strijden. ,,Ik nam extra risico bij de start, ging iets te diep en verloor wat plekken. Het kostte tijd om daarvan terug te komen. Maar eigenlijk heb daarna gewoon twee uur lang niets toegegeven op de winnaar.”

In de slotfase raakte Van Berkel pas in duel met merkgenoten Cyril Genot en Yentel Martens. ,,Toen dacht ik bij mezelf: nu moet ik verdomme gas geven. Dat schudde me wel even wakker.”

Van Berkel lag even vierde, knokte zich terug naar een podiumplaats, toen het noodlot toesloeg in de voorlaatste ronde. ,,Ik reed echt een super race”, vertelde Van Berkel na afloop. ,,In de slotfase had ik een mooi gevecht, totdat ik die achterblijver tegenkwam en niet meer kon ontwijken. Die reed in z’n één, ik denk ik wel in z’n vier. Ik reed er vol in en maakte een salto zonder motor; die stond nog op de bult. Mijn voorwiel en -rem waren daardoor flink verbogen. Ik heb toen langs de kant eerst een steen gezocht en een paal gepakt om mijn motor weer rijdbaar te maken. Maar uiteindelijk kwam iemand met een waterpomptang en kon ik daarmee mijn remklauw slopen.”

De teleurstelling was na afloop enorm. ,,Weet je... ik heb daar gewoon tien minuten verloren en raak zo het podium kwijt. Yentel zag ik ook pas een minuut later langs rijden, dus die had ik makkelijk achter me gehouden. Na de finish brak ik ook echt. Ik denk dat ik wel drie keer opnieuw ben gaan janken. Maar uiteindelijk is dit ook wel gewoon het mooie van deze sport. Mensen van mijn team kwamen naar me toe en zeiden: ‘Zo wordt het alleen maar mooier als je hem wel wint, want je gaat hem ooit winnen.’ En zo kijk ik er ook naar: ik ga hem ooit winnen. Ik heb de grootste stappen gemaakt van iedereen dit jaar. Vorig jaar werd ik derde op twaalf minuten. Nu reed ik echt om de zege mee. Ik maakte de wedstrijd.”