‘Slaap lekker”, groet Eline Schippers elke collega van de intensive care wiens dienst erop zit. Het is 23.30 uur; die van haar is net begonnen. Tot 7.30 uur in de ochtend, de derde nacht op een rij. Straks zal de nieuwe shift tegen haar ‘slaap lekker’ zeggen. Haast overbodig. “Ik hoef mijn kussen maar aan te raken en dan slaap ik al. Zo moe ben ik na een nachtdienst.” En dan is zij pas 27 jaar, in de bloei van haar leven.