Gisteren dacht Schouten nog aan afzeggen, nu is ze titelkandidaat

Door Lisette van der Geest

Het verschil in de mixed zone is slechts een paar meter, zaterdagmiddag vlak na de 3000 meter. Irene Schouten, nummer twee van het tussenklassement, beantwoordt vragen terwijl Antoinette de Jong wacht tot een verslaggever zijn camera scherp stelt. Het beeld dat volgt is even treffend als duidelijk. De heldere ogen van Schouten beginnen verrast te glimmen als ze wordt gewezen op het kleine verschil tussen haar en De Jong - wist zij veel, nooit zag ze zichzelf als titelfavoriet - en de bruine ogen van de klassementsleidster worden een tikkeltje doffer.

Voor wie het antwoord nog niet aflas van haar kin, die ze strak omhoog steekt, van haar teneergeslagen ogen, of haar gevecht tegen tranen, zegt De Jong (25) het even later ook maar in woorden: ,,Nee, ik ben niet echt tevreden.” Op de 500 meter pakte ze eerder op de dag bijna zes seconden voorsprong voor de 3000 meter ten opzichte van Schouten (28). Maar daarvan is na afstand twee, een afstand die haar normaal gesproken ook ligt, weinig over. ,,Op de 3000 meter heb ik teveel laten liggen en daar baal ik van”, zegt ze.

_{Bekijk hieronder het interview met Irene Schouten:}

Ze is de regerend Europees allroundkampioen, de regerend Nederlands allroundkampioen en werd op voorhand bestempeld als de grote favoriet voor de titel in Thialf. Nee, dan Schouten. Zij is een stayer, een marathonster, de vrouw die in Pyeongchang olympisch brons won op de massastart. Ze is géén specialiste op de schaatsmijl, laat staan op de 500 meter - ,,Ik dacht vanmorgen nog: wat voor warming-up doe je eigenlijk voor zo’n sprint?” En een dag geleden dacht ze nog: misschien moet ik maar afzeggen, wat heb ik hier nou te zoeken? Een gedachte die ze nooit eerder voor wedstrijden had.

,,Ik zei tegen Jillert: (Anema, haar trainer, red.) ‘ik voel me fit, ik raak ze alleen echt niet’. Het schaatsen ging echt onwijs slecht. Zó slecht dat ik dacht, misschien moet ik afzeggen. Gelukkig heb ik dat niet gedaan.” Nadat ze haar schaatsen na haar training bij Ronald van den Ing afleverde, de materiaalman die deze weken ook in de afgesloten ‘schaatsbubbel’ zit en in dienst is van de Nederlandse ploeg, kreeg Schouten een belletje.

,,Hoe schaats je eigenlijk”, vroeg Van den Ing. ,,Ja, eigenlijk heel slecht”, antwoordde ze. Van den Ing: ,,Nou, dat kan ik wel geloven..” Schaatsen hebben een ronding, de buiging over de lengte van het ijzer, die bepaalt hoe lang de schaats druk heeft en die van Schouten was niet goed. ,,In de afgelopen acht of negen jaar was het nog nooit zo slecht gegaan. Ik kwam terug van een zwaar fietskamp in Limburg en eerder deze week dacht ik nog dat het vermoeidheid was.”

Na haar 3000 meter, met 3.57,95, nipt boven het baanrecord dat De Jong een paar weken geleden bij het WKKT onder goede omstandigheden schaatste, vouwde Schouten haar duim en wijsvinger tot een rondje, en stak haar arm richting het raam op de bovenverdieping van Thialf waar Van den Ing toekeek.

Ze staat tweede in het tussenklassement, maar zaterdagmiddag was Schouten ook de morele winnaar. De Jong verweet zichzelf te streng te zijn: ,,Ik had nog teveel mijn sprintersbenen, had zo gefocust op de 500 meter dat ik daarna nog te gejaagd reed. Maar ik ben blij dat ik nog eerste sta. Morgen de 1500 meter, die heb ik op dit moment onder de knie, daar kan ik mijn kracht kwijt. E dan zal het op de 5000 meter alles of niets worden”

Terwijl Schouten ondertussen onbevangen genoot van de verrassing die ze zichzelf cadeau deed, haar respect voor haar tegenstander nog even toonde, en nog niet aan het rekenen sloeg. ,,Ik dacht tijdens de race: wat rijdt Voronina (de Russin Natalia Voronina, de nummer drie uit het tussenklassement, red.) hard. Maar ik wilde toch echt niet verliezen. Ik weet dat zij een snel laatste rondje kan rijden, dus ik dacht: dan moet ik maar een marathon-massastart-eindsprint doen. Nu denk ik wel, als ik mijn rondetijden zie: er zit nog meer in. Maar eerst maar eens morgen een goede 1500 en dan een goede 5000 meter.”

Onbevangenheid is ook maar relatief, blijkt even later. Als De Jong al minuten naar de atletenruimte verdwenen is, klinkt het snerpende fluitje van coach Anema door de ruimte. Zonder omkijken zegt Schouten: ,,O, Jillert. Ik moet gaan. Uitfietsen.”