Jarenlange droom van Irene Schouten komt uit met Nederlandse titel

Door Lisette van der Geest

Een soort droom was het al jaren; winnen op de 3000 of 5000 meter. Ze voelde zich goed, misschien wel sterker dan ooit voor een NK, als er een kans is, moet ik die nu pakken, dacht Irene Schouten vooraf. Maar toch, nadat ze 4.01,93 op de klok zette dacht de schaatsster die het brons pakte op de massastart op de Olympische Spelen van Pyeongchang en al zo vaak in haar carrière marathonsucces had behouden: ,,Een goede rit, maar het zal wel niet voldoende zijn.”

Maar aan het einde van de middag in Thialf prijkt haar naam bovenaan de uitslagenlijst, het verschil met nummer twee Reina Anema bijna tweeënhalve seconde, Antoinette de Jong eindigde met 4.04,53 als derde.

Vraag Schouten niet of het komt doordat het marathonseizoen vooralsnog stilligt door corona. ,,Vorig jaar werd ik tweede op de NK, reed ik ze ook. Ik denk nog steeds dat ze een heel goede aanvulling op mijn programma zijn. Ik hou van de afwisseling, van het spelletje en ik denk dat het een goede training is. Dus ik hoop dat het snel weer doorgaat”, zegt ze. Na een aantal weken op rij alleen langebaanwedstrijden te rijden wordt het gemis alleen maar groter, bekend ze.

De aanloop naar het winterseizoen was af en toe lastig voor Schouten. Vaak thuis zijn in plaats van op trainingskamp vindt ze geen probleem -,,al moet ik er niet aan denken alleen maar thuis te kunnen werken” -, maar corona en alle bijbehorende maatregelen die werden getroffen, hadden ook voor haar gevolgen. ,,Mijn moeder zit in een verzorgingstehuis, die mogen we niet opzoeken. We hebben thuis een eigen bedrijf, dat loopt dan ook niet. We verliezen een sponsor. Dat zijn allemaal dingen waar je mee te maken hebt. Voor iedereen is deze periode lastig, maar ik vond het in het begin best wel zwaar.”

Wat de schaatsploeg betreft: het team van Jillert Anema heeft inmiddels een nieuwe sponsor: Zaanlander. Maar terwijl Schouten gisteren zesde werd op de 1500 meter kwam er ook ander nieuws: haar moeder die in 2016 werd getroffen door een hersenbloeding en sindsdien in een verzorgingstehuis zit, mag geen bezoek meer ontvangen.

,,Dat was in het begin van corona al drie maanden zo, daarna was het weer open. Toen hadden we haar direct een week in huis, waar ze heel blij van werd. Maar nu is er in het verzorgingstehuis ook corona en hebben ze gezegd: we laten niemand meer binnen. Toen ik dat hoorde dacht ik wel: dit is echt vervelend. Ik moest wel even slikken. Van de zomer hebben we ook gezegd: als ze weer op slot gaan, halen we mijn moeder naar huis. Dit is namelijk ook niet goed voor haar. Maar het verzorgingstehuis werd per direct gesloten, dus we kunnen haar niet ophalen.”

Haar winst van de Nederlandse titel heeft haar moeder waarschijnlijk dus niet meegekregen, denkt Schouten. ,,Maar ik hoop het eigenlijk wel. Ze snapt wat er aan de hand is met corona. Wij kunnen haar dingen vertellen. Ze krijgt alles mee, alles wat we zeggen begrijpt ze, maar ze kan zich niet echt uiten en ze vindt het verschrikkelijk. Ze zei tijdens die vorige drie maanden: ‘Dit lijkt wel een gevangenis’. De verpleging laat haar facetimen met ons, maar dan zegt ze ook: ‘Ik ben heel eenzaam’. Dat is wel verschrikkelijk.”

Schaatsen biedt afleiding. ,,Vandaag dacht ik wel: ik voel me goed en wil me niet teveel laten afleiden. Focus op de 3000 meter, morgen de 5000 meter. En dan na het weekend even kijken.”