Wat is dat toch met persiflages? Vroeger - we schrijven 2003, de hoogtijdagen van Kopspijkers - kon ik me er de hele week al op verheugen: Paul Groot als Mat ‘lijntje met Pim’ Herben, Owen Schumacher als ‘Nobody fucks with Frank de Grave’. Ik moet weer glimlachen als ik eraan denk. Dat was wat, als politici er daar van langs kregen. Het Kopspijkers-brandmerk raakten ze zelden kwijt, al hoefde dat niet per se negatief te zijn voor de persoon in kwestie.