Waarom Hello Goodbye onverwachts keihard binnenkwam

Het viel me ineens aan. Ergens halverwege Hello Goodbye rolde er een traan langs mijn wang. Wat raar was. Want het was heus een mooi gesprek dat Joris Linssen op dat moment voerde met een man die op Schiphol met zijn drie kinderen op twee lesbische vriendinnen stond te wachten. Maar zielig of beladen was het niet.

Het was juist vrolijk. Hij vertelde stralend dat hij zaad had gedoneerd waarna nu een van de twee zwanger was. Het was in een keer raak geweest. (Toen snapte ik die trotse lach direct. Mannen vinden het altijd leuk om ‘subtiel’ te laten weten dat ze superzaad hebben.) Ze hadden op de bewuste avond gezellig samen gegeten en toen had hij zich even afgezonderd om eh, enfin, u snapt het. Straks, als ze thuis waren van Schiphol, ging hij de kindjes vertellen dat ze een halfbroertje of -zusje kregen. Hun moeder, zijn vriendin dus, stond er ook helemaal achter.