Ajax van de hel naar de hemel tegen Botman en co: Brobbey opnieuw het goudhaantje

Door Johan Inan

Na een handvol nationale topduels, waarin Ajax een forse buit bemachtigde, ging de gedoodverfde eredivisiekampioen bij de eerste serieuze Europese graadmeter bijna kopje onder. Daar zag het driekwart wedstrijd nauwelijks naar uit, totdat een moment van slordigheid en onachtzaamheid bij Nicolás Tagliafico de uitgangspositie flink vertroebelde. De linksback, die in de Champions League eerder dit seizoen tegen Liverpool al de schlemiel was met een eigen goal, speelde de bal met zijn chocoladebeen in de 73ste minuut te kort terug op Maarten Stekelenburg. Timothy Weah pakte het cadeau dankbaar uit: 1-0.

Ajax was tot dan toe zeventig minuten lang met zeventig procent balbezit op zoek naar dat ene gaatje en die felbegeerde treffer op vreemde bodem. Maar als één ploeg het spelen op de nul tot kunst heeft verheven, is het Lille wel. Zo incasseerde de ploeg in de zeven duels vóór Ajax-thuis (zes keer in de competitie, één keer in de beker) geen enkele tegengoal. Die ijzersterke defensie ligt aan de basis van een geweldige opmars, waarin Lille vooralsnog zelfs het schier ongenaakbare Paris Saint-Germain onder zich houdt.

De koppositie van Lille in eigen land is dan ook veel verrassender dan die van Ajax, dat de concurrenten wel op grotere afstand zette. Wat de clubs ook gemeen hebben, is dat ze de afgelopen twee jaar voor honderden miljoenen spelers verkochten. Zo telde Arsenal meer dan honderd miljoen neer voor Nicolas Pépé en Gabriel.

Laatstgenoemde, een verdediger, vormde daarvoor een kompaan met José Fonte. De Portugese routinier flankeerde Virgil van Dijk, voordat Southampton hem voor een recordbedrag verkocht aan Liverpool. Dit seizoen houdt hij de rijen gesloten met Sven Botman, een mandekker die na de overstap van Ajax (waar hij geen minuut in de hoofdmacht speelde) als de volgende speler wordt gezien die de Noord-Franse kas zal spekken.

Toen Ajax na een klein halfuur eindelijk eens langs de jonge en ervaren cipier kwam, vond Antony doelman Mike Maignan nog op zijn weg. Ook bij de tweede mogelijkheid, nadat David Neres voor het eerst een actie zag slagen, moest de Braziliaanse vleugelspits zijn meerdere erkennen in de Franse goalie. En Lille? Dat beperkte zich tot de slotfase vooral tot verdedigen.

De bezoekers waren heer en meester, maar wisten het overwicht en het frisse combinatiespel niet te projecteren op het scorebord. Ook niet na rust, toen Ajax de druk verder opvoerde maar schoten van Daley Blind precisie misten en David Neres (na een vermeende overtreding van Davy Klaassen) de lat raakte.

Voor de multifunctionele routiniers had Ten Hag weer eens een ouderwetse rol in petto. Blind zette, net als in het bekerduel met PSV op de plek van de geschorste Ryan Gravenberch, de lijnen uit bij Ajax. Op zijn eigen plek zag hij Lisandro Martinez andermaal uitblinken. Klaassen was wederom de schaduwspits, maar ditmaal niet achter de niet-ingeschreven Sébastien Haller. Ten Hag greep terug naar de Tadic-variant, waarmee hij Lille in 2019 nog andermaal verschalkte.

Hoewel Ajax niet scoorde, leek er weinig aan de hand voor de return. Tot die dramatische terugspeelbal van Tagliafico, die tegen Liverpool (0-1) al de schlemiel werd met een eigen doelpunt. In Noord-Frankrijk rechtte Ajax, niet voor het eerst dit jaar, echter de rug. Tagliafico leidde zelf, met flinke hulp van de onnavolgbare arbiter Ivan Gruzliak, de gelijkmaker in. De VAR riep de arbiter nog naar het scherm omdat het een wel héél makkelijk gegeven pingel was, maar de arbiter hield voet bij stuk, waarna Tadic Ajax aan de gelijkmaker en de uitgoal hielp.

Het werd nog mooier. Uitgerekend Brobbey, die zijn aflopende contract niet verlengt en over een paar maanden transfervrij vertrekt, liet het ambitieuze Ajax de achtste finale ruiken. De invaller schoof de bal onder keeper Maignan door na een fraai passje van Klaassen en bezorgde Ajax daarmee de negende overwinning op rij en een riante uitgangspositie voor de return in de Johan Cruijff Arena volgende week.