Handboogploeg maakt in nood schietbaan van hotelkamer

In tijden van corona komt het aan op improviseren. Dus staan de Oranje-handboogschutters regelmatig in krappe hotelkamers te schieten op een doelbak die met een spanband op een stoel gemonteerd is. ,,De schietbeweging blijft hetzelfde, of je nu op 70 meter schiet of op een meter of 5. Alleen mik je wat lager”, legt Rick van der Ven uit. ,,Omdat we op veel toernooien vanwege corona niet echt trainingsmogelijkheden hebben, is het fijn als je zo op je hotelkamer wat kunt schieten op korte afstand. Dat hebben we in Guatemala gedaan. Andere jongens maken er meer gebruik van dan ik. Bij schieten op 5 meter verlies ik altijd mijn zin, ga ik het een beetje slordig doen.”

Niet dat hoteleigenaren moeten vrezen voor de inboedel als de schutters van Oranje langskomen. Van der Ven, grinnikend: ,,De pijl gaat niet door de doelbak heen en we schieten er niet naast, niet op die afstand. Af en toe is het noodzakelijk om creatief te zijn. Als de kamer maar minimaal 2 meter 30 hoog is, lukt het allemaal prima.”

De 30-jarige Ossenaar staat aan de vooravond van zijn vijfde EK, komende week in het Turkse Antalya. Zelf is hij al lang de tel niet bij. ,,Nee, dat heb ik nooit bijgehouden.” Handboogschieten in coronatijd is anders dan daarvoor, maar niemand hoort Van der Ven klagen. ,,Afstand houden is bij onze sport niet zo moeilijk. Je ziet bij sporters uit zuidelijker landen dat daar wat meer moeite mee hebben. Zij zijn gewend om gezellig rond elkaar te hangen en knuffels te geven. Het dragen van mondkapjes went ook. Van de week op de training pakte ik een fles om te drinken en wilde automatisch mijn mondkapje afdoen, terwijl ik er geen droeg. Haha.”

,,Och, als dat is wat we moeten doen om de komende tijd wedstrijden te kunnen schieten, neem ik dat voor lief. Bevoordeeld zal ik niet zeggen, maar het is heel mooi dat we onder de huidige omstandigheden onze sport, ons werk, kunnen doen. 2020 was vooral een saai jaar. Ik ben toch iemand die het van de wedstrijden moet hebben. Trainen om het trainen, daar heb ik nooit iets aan gevonden. Dan is het voor mij moeilijk om de scherpte te houden.”

Voor Van der Ven was 2012 een topjaar met goud op de EK (individueel en met het team) en een vierde plaats op de Olympische Spelen in Londen. Daarna werd hij overschaduwd door een vier jaar jongere streekgenoot. Sjef van den Berg deelt de verjaardag met Van der Ven en sinds Rio de Janeiro 2016 de ervaring om net het olympische podium mis te lopen. Wegens chronische migraine stopt Van den Berg na de Spelen van Tokio. Van der Ven heeft nog geen eindpunt in zijn agenda gezet.

,,Zo lang ik er lol in heb en meekan, ga ik door. Een eindpunt? Daar probeer ik niet te veel over na te denken. De Spelen van 2024 in Parijs zijn nog maar drie jaar weg. Het zou leuk zijn als die ook nog mag doen. Maar voor hetzelfde geld heb ik er over twee jaar geen lol meer in. Pas dan ga ik erover nadenken. Of als het normale leven het niet meer toelaat. Dan moet ik andere keuzes maken. Maar voorlopig zie ik het wat dat betreft positief in.”

En over het naderende afscheid van teamgenoot Van den Berg: ,,Dat stond vorig jaar al gepland. Toen werd Tokio doorgeschoven. Sjef heeft er nog even over na moeten denken, maar uiteindelijk toch besloten een jaartje door te schieten. Natuurlijk ga je iemand die zo goed schiet straks missen in het team. Er stoppen altijd mensen.”

De bruiloft van Rick van der Ven en zijn vriendin Inge van Caspel stond gepland voor na de Spelen van 2020. Het huwelijk is wel doorgegaan. ,,Alleen het feest hebben we doorgeschoven naar eind dit jaar”, zegt Rick van der Ven. Zijn vrouw, een van de beste compound-schutters van het land, heeft de naam van haar man aangenomen. De EK in Turkije is het eerste internationale kampioenschap voor meneer én mevrouw Van der Ven. ,,Inge moet nog shirtjes hebben voor volgende week met de nieuwe achternaam erop. Ron (bondscoach Van der Hoff) moet die maken en neemt ze volgende week mee. Anders kan ze er nog een paar van mij hebben. We hebben toch bijna dezelfde maat.”