Olympisch kampioen Sanne Voets kan nog veel beter nu ze een zadel heeft dat wél past

De tribunes van de RAI zijn op zaterdagmorgen nog grotendeels leeg. Sanne Voets zwaait er niet minder enthousiast om naar de plukjes toeschouwers na haar winnende kür. ,,Wie het kleine niet eert… Al die mensen zitten er wel. Ze hadden ook langs het voetbalveld kunnen staan. Dan heb ik liever dat ze hier zitten”, zegt Voets. ,,Dit is al een verbetering ten opzichte van andere jaren in Amsterdam. Toen waren we op vrijdagmorgen om 09.00 uur aan de beurt. Dan zat je ook nog met files en moest ik al om 04.30 uur opstaan.”

De regerend wereld- en olympisch kampioen para-dressuur zet de concurrentie uit eigen land op meer dan 2 punten achterstand. Belangrijker nog dan de fraaie juryscore van 80.500 procent voor haar kür op muziek vindt ze het goede gevoel dat Demantur haar geeft in de eerste wedstrijd sinds het WK van 2022, ruim vijf maanden geleden in Denemarken. ,,Hij bewoog heel fijn onder mij door. Je wilt dat een paard zonder druk en spanning beweegt. Dat is denk ik heel goed gelukt. Dat is de kunst van het paardrijden: het paard zo min mogelijk in de weg zitten.”

De lange wedstrijdpauze was mede ingegeven door de levertijd voor een op maat gemaakt zadel. ‘Zadelpasser’ Anne van Boxtel hielp Voets voor het WK uit de brand met het oude ‘confectiezadel’. ,,Ik zat met mijn handen in het haar. Anne heeft een check uitgevoerd wat er niet klopte aan het zadel. Dat was een lange lijst. Zij heeft ervoor gezorgd dat we in ieder geval zo goed mogelijk het WK konden rijden met het oude zadel.”

,,Het heeft ook iets met mijn beperking te maken. Ik kan niet overal makkelijk in zitten. En dan heb ik ook nog een paard dat geen standaard bouw heeft. Daar kan hij ook niets aan doen. Sterker nog, dat is een onderdeel van zijn talent. Ik ben heel blij met dit nieuwe zadel. Als ik nu het verschil met het oude zie, vraag ik me echt af: Hoe heb ik daarmee zoveel prijzen kunnen winnen? Eigenlijk paste het voor geen meter, Demantur heeft er gouden medailles mee gewonnen, wereldrecords mee gelopen. Hoe goed had ie gelopen als ie een passend zadel had gehad?

Het vraagteken moet de komende anderhalf jaar veranderen in een uitroepteken. Met de Paralympische Spelen van 2024 in Parijs als stip aan de horizon. Het startpunt, Jumping Amsterdam is veelbelovend. Al waren daar niet veel mensen getuige van. ,,Je hebt hier maar één wedstrijdring. Het is net als talkshows op televisie, iedereen wil graag op primetime zitten, maar dat kan niet. Dan gaan toch de rubrieken met de volste tribunes en de grootste sponsors voor. Aan de andere kant: in andere landen is de para-dressuur niet zo geïntegreerd als in Nederland. Dat we hier mee mogen doen, is al top”, bekijkt Voets het van de positieve kant.

In het tennis kennen alle grandslamtoernooien ook een variant voor rolstoelspelers. Zo ver is het in de paardensport nog niet. Wel wordt er achter de schermen gewerkt aan een wereldbeker para-dressuur. ,,Zoiets kan niet in een paar maanden opgetuigd worden. Dat heeft niet alleen met praktische bezwaren te maken maar ook gewoon met geld. Met een grote sponsor die de reis- en verblijfkosten voor de deelnemers voor zijn rekening wil nemen.”

Gezien haar staat van dienst zou de Berghemse daar ook een rol in kunnen spelen als voorvechter en de druk op kunnen voeren. ,,Dat laatste is niet helemaal mijn tactiek. Ik probeer het vanuit het positieve te doen, voor en achter de schermen mee te denken hoe je dat aan kunt pakken.”

De vergelijking dringt zich op met wielrenster Marianne Vos, die langs diplomatieke weg geijverd heeft voor onder meer een volwaardige tegenhanger van de Tour de France voor vrouwen. Voets: ,,Marianne is sowieso een inspirerend Brabants voorbeeld voor mij. Ik heb haar leren kennen als iemand die ook uit wil gaan van de gezamenlijke liefde voor haar sport. Het heeft Marianne heel wat jaren gekost, maar ze heeft het wel voor elkaar gebokst. Dat maakt dat ik ook denk: het duurt lang die ambtelijke dingen, maar je ziet dat het uiteindelijk wel impact heeft.”