De Stad Van... Ton Wilthagen

Café
​Kandinsky. Geen originele keuze welllicht, maar de kwaliteit van de bieren en de bediening zijn ongeëvenaard. Een echt café. Het is er (om die reden) ook altijd druk. Mijn favoriet blijft de Rochefort Trappist 8 (10 mag ook maar handle with care). Als je er met buitenlandse studenten komt, willen ze nooit meer terug naar huis. En daartoe zijn ze dan trouwens ook niet meer in staat.

Restaurant
Sarban, het Afghaanse restaurant aan de Besterdring. De gerechten uit dit bijzondere land, met zijn tragische geschiedenis, worden gekenmerkt door eenvoud en (h)eerlijkheid. De jonge eigenaren schuiven graag even aan om over hun vaderland te vertellen. Dat leidt tot boeiende gesprekken. En knap dus ook dat een restaurant buiten het centrum zo goed draait, dat is in Tilburg een hele prestatie.

Snack
Ik heb niets met snacks. Ik ben blij met een stuk pure chocola met ten minste 70 procent cacao. Maar daar heb ik geen speciaal adres voor. En ik koop op de markt op het Koningsplein of bij Tilburg Sourdough graag een speciaal broodje, spelt, meergranen, zuurdesem enzovoort. Als ik dan nog wat rode grapefruits erbij aanschaf en groene thee, heb je aan mij geen kind.

Kunst
Muziek – geen twijfel mogelijk. Veel mensen weten intussen dat ik een fervente muziekliefhebber ben en graag zelf plaatjes draai als dj. Dus ik ben bij veel muzikale evenementen te vinden als het muziek is die mij aanspreekt. Vooral “dance” in al zijn vormen. Liefst een ondergrondssfeertje. Ik adviseerde stadgenoot en vriend Mark van Bergen bij zijn boek “Dutch dance” over de 25-jarige geschiedenis van dance in Nederland. En ik organiseer elke zomer een muzikale lounge-ochtend in het Wilhelminapark en doe mee met het Hapstap festival.

Natuur
Hier kies ik voor de (oude) Warande. Schitterend om zo’n sterrenbos bij de universiteit en in de stad te hebben. Achter de Warande gaat de stad intussen gewoon verder. Er lopen twee soorten eekhoorns rond, waarbij naar verluid één soort (volgens mij de roodharige) bestaat uit nazaten van de Amerikaanse eekhoorns die ooit uit het toenmalige dierenenpark zijn ontsnapt. Ik ga er vaak hardlopen, als het even kan natuurlijk ook tijdens de Warandeloop.

Op de schop
Inkopper. Het gebouw van het Werkbedrijf (de voormalige “soos”) aan de Besterdring. Het lelijkste gebouw van Nederland, schat ik in. De tegeltjes aan de buitenkant zou je nog niet eens voor niks onder de waterlinie in je zwembad willen. Het gebouw motiveert mij daarnaast om elke dag te werken aan een betere arbeidsmarkt waarop mensen zich soepeltjes kunnen bewegen en er geen “instanties” meer nodig zijn.

Winkel
Excentriek was en is Aad’s Platenzaak die lange tijd in de Telefoonstraat zat, nu Korvelseweg. Aad begroet zijn vaste klanten steevast met een welgemeend “Hey Mothafucker!” en heeft de meest bijzondere aanbiedingen. Als 'ie op een dag te weinig verkoopt, roept hij dat om in de winkel. Onder zijn klanten bevinden zich unieke exemplaren met moeilijk voorstelbare voorkeuren. En de prijs is altijd goed.

Beste herinnering
Ik ben opgegroeid in Tilburg-Zuid. Notabene geboren en tot mijn eerste jaar woonachtig geweest op de Broekhovenseweg, die nu nationaal bekend is dankzij Roy Donders. In Tilburg-Zuid was het heerlijk en veilig buitenspelen. Er was een straatvoetbaltoernooi aan de Generaal Smutslaan. De ballen voor dat toernooi werden beschikbaar gesteld door wijkagent Mutsaers. Makkelijk zat, want die pakte door het jaar heen onze ballen af als we op het gras langs de Ringbaan Zuid aan het voetballen waren.

Verdriet
Ik word verdrietig als ik langs de Voedselbank fiets. Ik waardeer de inzet en goede bedoelingen van de vrijwilligers enorm, maar ik kan en wil niet accepteren dat zoiets in Nederland, in Tilburg onvermijdelijk is. Als ik wethouder of burgemeester was, zou ik als doel stellen dat de Voedselbank binnen twee jaar weer overbodig zou zijn. Ik begrijp dat dat niet makkelijk en mogelijk onhaalbaar is, maar daarvoor zou ik alles uit de kast halen.

Borrelen met
Met Martinus Cobbenhagen (1893-1954). Dat is de oprichter van onze universiteit. Econoom en priester tegelijk. Met hem zou ik graag willen praten over verleden én toekomst van de universiteit. En ook over de spanning tussen rechtvaardigheid en efficiëntie, het algemene vraagstuk dat mij drijft. Ook hoogleraar Frans van der Ven (1907-1999) mag daarbij aanschuiven. Om te zorgen dat het niet al te zwaarwichtig wordt, vragen we muzikale begeleiding van Rockin’ Louis (overleden in 2011), eenmalig ooit begeleid door Wild Romance, de band van Herman Brood.

Ontspanning
Ontspanning is voor mij muziek en daarnaast veel sporten: hardlopen (zie boven, ook graag door Moerenburg), trainen in het Sportcentrum van de Universiteit (waar je o.a. rector Philip Eijlander, kunt tegenkomen), mountainbiken door de Drunense Duinen. En ik ben graag in de verwachtingsvolle en steeds meer zinderende Spoorzone, met zijn prachtige industriële omgeving. Ich bin ein Spoorzoon! Overigens vind ik werken aan arbeidsmarkt-innovaties ook ontspannend en inspirerend. Tsja.

Eeuwig zonde
Ik had graag willen dwalen in de Koningswei. Dat was voor mijn tijd. Smalle straatjes en het übervolkse karakter. Eeuwig jammer dat Tilburg niet meer zo’n wijk kent in het centrum. Bij een buurvrouw van mij hadden ze thuis een slagerij in die wijk en zij kan prachtige verhalen vertellen. Karakteristieke figuren. Moest die wijk echt weg? Ook terug mag: De Spoel. Die kan wat mij betreft reïncarneren, maar dan fast forward in Club Smederij in de Spoorzone.

Tilburg
Mijn associaties met Tilburg hebben allemaal te maken met werk. Tilburg, is net als Rotterdam, een werkstad, niet lullen maar poetsen. En Tilburg als stad moet keihard werken, want het is nog steeds een stad die te onbekend & onbemind is. Niet bij de Tilburgers zelf maar bij de buitenwereld. Tilburg krijgt niets voor niets en moet steeds waken voor degratiegevaar (associeer hier zelf). De laatste jaren maakt Tilburg steeds meer en beter werk van haar toekomst. Dan moet ze nog veel meer samen met Eindhoven gaan doen: sociale en technologische innovatie hand in hand!