door Bas Vermeer

Jazeker: het vlees van slager Jean-Maurice Lejeune aan de Willem II-straat heeft zich tot diep in de haarvaten van 'sterrenbolwerk' Hilversum geworteld. Hoe dat mogelijk is? Vele wegen blijken naar Lejeune te leiden. 

Tilburger Marc-Marie Huijbregts nam ooit leverworst mee naar een feest waar Paul de Leeuw ook was. ,,Daar zat een klein zuurtje in, dat had ik nog nooit geproefd", vertelt De Leeuw in een telefoongesprek. 

'Goeiedag'
De liefde van De Leeuw werd verder aangewakkerd door musicalster Freek Bartels, van origine Tilburger. De twee touren al langere tijd met elkaar en treden deze maand op tijdens een eenmalig en exclusief koffieconcert 'met worst' in Tilburg. Omdat ze 'van Tilburg en de slager houden'. 

Waar die liefde 'm in zit? ,,Het vlees", zegt Paul de Leeuw resoluut. Vorige week nog bezocht hij met Bartels het kleine familiebedrijf aan de Willem II-straat. ,,Het is ook een mooie zaak. Het straalt gezelligheid uit, iets huiselijks. Dat mis je in Amsterdam en omgeving nog weleens."

Voor Bartels is zo'n bezoekje bijna letterlijk een thuiskomen. ,,Na een tijdje in Amsterdam (hij woont er- BV.) mis ik soms het gemoedelijke, het 'goeiedag' bij de slager. Lejeune is een begrip, ik ben ermee opgegroeid, ging er als kind met mijn oma naar toe om vleessalade te halen. En Jean-Maurice is een ontzettende ouwehoer met onwijze passie."

(Verhaal gaat onder de foto door)

Lulpraatjes
Nog meer BN'ers bezingen Lejeune alsof het een hedendaagse muze is.  'Ik kom alleen nog naar Tilburg voor de zult van slager Lejeune', sprak oud-Tilburger Ivo de Wijs ooit op de radio.  

En dan is er Leo Alkemade. De acteur groeide in Loon op Zand op en woont nu in Tilburg. Voor een BNN-programma maakte hij 'Leo's Ballen' met de slager. In een uitzending kwam Jean-Maurice in zijn witte slagerstenue opdraven.

,,Het is een heel mooi familiebedrijf, met al die generaties Lejeune", zegt Alkemade. Over de slager zelf: ,,Het zijn die lulpraatjes die ik zo leuk vind. Soms is het zo plat als een dubbeltje, maar het is een charmante vent met hoge gunfactor. En een ouwehoer van hier tot Tokio." 

'Winkeltje'
Als Jean-Maurice (43) de opmerkingen hoort, grinnikt 'ie. ,,Kwatsouwehoer", zegt hij op zijn beurt over Alkemade. ,,Als lullen worst was zou Leo ook slager zijn.”  

Maar ja, klinkt het, hij is inderdaad een ouwehoer. ,,Als mijn mond mijn hersens bij kon houden, dan kon je het niet meer verstaan. Ik praat in de winkel veel." Met een glimlach: ,,De toonbank is mijn podium." 

Qua gevatheid lijkt 'ie op Lejeune senior. Was er ooit diep in de nacht 'vlees is moord' met kaarsvet op de ramen van de slagerij gezet. Vader schreef er 'maar wel lekker' onder. 

Maar het doet 'm ook wel wat: al die opmerkingen. ,,Heb je die allemaal gesproken? Verrek. Daar ben ik wel trots op, al telt Freek niet echt. Zijn familie komt al 100 jaar in de winkel. Het is erkenning voor het winkeltje, voor hoe mijn ouders, opa's, oma’s en grootouders het hebben gedaan.” 

Hobbyen
Hij is de vierde generatie Lejeune achter de toonbank. Overgrootvader Leo Lejeune was de eerste, sinds 1906 zit de slagerij aan de Willem II-straat. De slagerij is drie weken per jaar dicht, waarvan twee weken vakantie. De derde week is de slager alweer voorbereidingen aan het treffen. ,,Ik ben er ook graag, eigen zaak, eigen spullen, alles is eigen. Het is toch een beetje alsof je thuis aan het hobbyen bent.”  

Toch had hij zich nog zo voorgenomen om nooit slager te worden. Hij sloeg een andere richting in, verkocht vrachtwagens. Rond zijn 25ste - tijdens de drukke weken voor kerst - sprong hij bij in de zaak. ,,En ik ben er nu nog. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan." Hij zou het mooi vinden als zoon Oliviér (11) of Frédérique (13) de zaak voortzet. ,,Maar er zit geen dwang achter. Zo bracht mijn vader het ook. Ze moeten doen wat ze leuk vinden.”

Fabriek
Maar als Hilversum zo wegloopt met zijn leverworst en zult, is het dan niet tijd om het succes te verzilveren? ,,Willen we meer? Ja. Durven we dat? Nee." 

Hij speelde met het idee om een fabriekje gespecialiseerd in leverworst of vleessalade op te zetten. En dan groot gaan produceren. ,,De ideeën zijn er, maar ik heb nu complete controle over het winkeltje. Ik ken ieder geluidje, elk kraakje. Als je groot bent moet je, denk ik, dingen los durven laten. Nu gaat ieder stuk vlees door onze handen." 

Ach, het hoeft ook niet. Het is eigenlijk altijd druk. Hij grijnst: ,,Maar is het druk of schiet het gewoon niet op door mijn geouwehoer? Op zaterdagochtend wil je niet door mij geholpen worden, dan duurt de dag heel lang."