Review: In Deathloop beleef je steeds weer dezelfde, dodelijke dag

Als groot fan van de games die het Franse Arkane Studios de afgelopen jaren afgeleverd heeft, konden we Deathloop niet helemaal plaatsen. Ons ongenoegen duurde totdat we zelf mochten spelen: toen viel het kwartje. We zijn inmiddels net zo enthousiast over Deathloop als over andere games van de studio. Sterker nog, het is hun beste werk.

Centraal in de game staat de ‘loop’ uit de titel. Je speelt als Colt, die met geheugenverlies wakker wordt op het strand van het eiland Blackreef. Op dat eiland zit je gevangen in een dagelijks herhalende tijdloop. Je beleeft dezelfde dag keer op keer, ongeacht of je halverwege doodgeschoten wordt of de dag weet te overleven.

Die constante herhaling probeert Colt te doorbreken. Dat kan alleen door binnen 24 uur bepaalde personen uit te schakelen. Dat zijn de Visionary’s, ofwel de bazen uit de game, die doorgaans goed beschermd, verborgen zitten in de uithoeken van het eiland, omringd door hun soldaten.

Dan is er nog een andere factor: Julianna. Ook zij is een Visionary, maar dan een bijzondere. Ten eerste praat ze tegen je via de headset die je personage draagt. Zij is samen met Colt de enige die alle vorige tijdloops kan herinneren. Maar zij weet ook wat er gebeurde voordat de game begon, en ze staat op je lijst met vijanden om te verslaan.

_{Tekst gaat hieronder verder.}

Het verhaal ontvouwt zich gaandeweg, tijdens je vele uitstapjes op Blackreef. Veel zit in de gesprekjes tussen Colt en Julianna, maar er gaat nog veel meer verscholen in de spelwereld. Zo leer je verrassend veel van de kleine gesprekjes die Eternalists met elkaar hebben, maar verreweg de meeste informatie krijg je uit documenten, opnames, chatberichten en aantekeningen die je in de spelwereld tegenkomt.

Je begint met het voorzichtig verkennen van steeds een ander deel van het eiland, waarbij de game je stuurt door de eerste missies aan te reiken. Zo leer je dat Arkane een opvallend eenvoudige, maar zeer doeltreffende set eigenschappen voor je uitgedokterd heeft. En daarmee bemachtig je ook steeds allerlei upgrades.

Zo krijgt Colt steeds meer bovennatuurlijke krachten, die verstopt zijn in een armband. Zo is er Shift, waarmee je in een oogwenk jezelf een paar meter verder teleporteert. Het lijkt op een kracht uit Arkane-spel Dishonored. Hier is het nut iets minder, al is het nog steeds een erg leuk middel om mee te spelen dat erg waardevol is voor de sluipende speler.

Andere krachten kunnen je tijdelijk en gedeeltelijk onzichtbaar maken of stellen je in staat om twee tegenstanders aan elkaar te koppelen, zodat ook de tweede sterft als je de eerste omlegt.

Het is echter niet vanzelfsprekend dat je de wapens en krachten die je vindt mag houden. In principe begin je elke nieuwe dag met een schone lei. Gelukkig leert Colt gaandeweg hoe hij sommige upgrades kan bewaren. Maar wat je bewaart is beperkt, waardoor je goed moet kiezen wat belangrijk is.

Door de verschillende zones van Blackreef te verkennen, vind je aanwijzingen die je verder helpen. Die leiden tot nieuwe missies. Het maakt dat je steeds een hele serie missies hebt om uit te kiezen. Het aanbod is daarbij wisselend. Als je een bepaalde aanwijzing vindt, leidt dat tot een nieuwe missie in het overzicht.

Het constant herhalende van Deathloop klinkt misschien saai, maar dat is absoluut niet het geval. Dat is een knappe prestatie. Ja, het uitgangspunt is eenvoudig: leg acht bazen om en je hebt gewonnen. Maar voor je zover bent, heb je een lange en afwisselende weg afgelegd.

Valt er dan geen kritiek te leveren op de game? Nou, verdacht weinig, al valt er wel wat af te dingen op de pc-versie die wij speelden. Die heeft last van wat bugs en stottert soms. Maar de PlayStation 5-versie die we eerder kort speelden, had daar geen last van.

De volledige versie van deze review lees je op Tweakers.

Bekijk hieronder onze video’s op techgebied: