Actueler kon de avond rondom bestrijding van geweld tegen vrouwen gisteravond van emancipatie-expertise centrum Feniks niet zijn. Eerder op de dag bracht deze krant het nieuws naar buiten over meerdere groepsverkrachtingen in Den Bosch en een vrouw die in Uden doelbewust werd neergestoken door een jongen. Er gaat geen dag voorbij of vrouwen worden slachtoffer van geweld, al dan niet in het zicht van de samenleving. Uit onderzoek van het Wetenschappelijk Onderzoeks- en Documentatiecentrum zijn vrouwen in Nederland vijf keer vaker dan mannen slachtoffer van structureel geweld.

,,Waarom kijken we niet naar het probleem als een mannenzaak? Negen van de tien daders zijn man. Daders van geweld groeien op in een cultuur waarin het schijnbaar normaal is om zo met vrouwen om te gaan. Als je daar niets aan doet, houd je het in stand. We maken allemaal onderdeel uit van dezelfde cultuur, dus als je altijd wegkijkt, ben je ook deel van het probleem'', zegt Laurens Kleijntjens, projectleider Mans Genoeg bij Feniks.

De zaal is muisstil en pinkt een traantje weg als Jacques Beemsterboer het schokkende, gedetailleerde verhaal vertelt over zijn dochter Nadine, op de dag af dertien jaar geleden op gewelddadige wijze vermoord door haar ex-vriend. Hij zag zijn dochter veranderen van een sprankelende vrouw vol zelfvertrouwen in een onzeker persoon, die zich stelselmatig op agressieve wijze door haar vriend liet uitschelden.

De manier waarop zijn dochter die verbale mishandelingen accepteerde, is iets waar Beemsterboer en zijn vrouw Wanda misschien nog wel het meest van schrokken. Toch wist Nadine uit de gewelddadige relatie te ontsnappen. Ze bloeide weer op tot de vrolijke vrouw die ze ooit was. Alleen zette dat bij haar ex-vriend kwaad bloed, en hij maakte met 36 messteken een einde aan haar leven. Beemsterboer bezoekt nu gevangenissen om met daders in gesprek te gaan over de gevolgen van excessieve geweldsdelicten.

Het is een avond vol indrukwekkende verhalen die Marijke Slotboom (49) zichtbaar raken. ,,Ik heb net een relatie van dertien jaar verbroken. Hij was een soort van Dr Jekyll and Mr Hyde. Ik kon steeds slechter met die nare kant overweg, maar het werd gewoon. Je grenzen worden steeds verder verlegd.'' Toch sprokkelde ze moed bij elkaar en koos voor zichzelf: ,,Ik zei: Marijke, nu wordt het echt tijd dat je ermee kapt. Je bent een ontwikkelde, zelfverzekerde vrouw en hebt een goede opleiding. Wat ben ik hier aan het doen?'' Ze ervaart zichzelf niet als een mishandelde vrouw, maar als iemand die een man over haar grenzen heen heeft laten gaan. ,,Ik weet dat ik dat doe en moet me daar in een volgende relatie van bewust blijven. Ik hoop dat ik het nu volhoud. Dat is ook de reden dat ik hier ben.''