Ze stonden samen 18 jaar aan het roer. De boot lag eerst tien jaar bij de Beekse Bergen en in 1983 meerde de Albatros in de Piushaven aan, toen nog een industriegebied. Walter - aan boord steevast met kapiteinspet op - liep tegen de veertig aan en wilde een café beginnen (‘nu of nooit‘). Dus kochten ze de partyboot. ,,Er zat toen niet veel leven meer in de boot, maar dat tij hebben we gekeerd.”

,,We hebben iedereen over de vloer gehad. Van burgemeester Vreeman die rock-’n-roll draaide, de circusfamilie die vast bij ons over de vloer kwam tot Afrikaanse avonden en jazzmiddagen met zangeres Annet LeNoir van de Wooltown Jazz Band.” Net zo goed waren er dance en deephouse feestjes. ,,Met soms opvallend lief publiek”, vertelt de kleine kapitein met een knipoog. 

Voor Antoon is het vertrek een afscheid van het water. Hij groeide in Kerkdriel op als zoon van een sleepbootkapitein. De geliefden leerden elkaar 38 jaar geleden kennen in het vermaarde café De Popcorn, liefde op het eerste gezicht. Samen zagen ze de haven de afgelopen 18 jaar opbloeien en dan vooral in de laatste zes jaar. ,,Het is prachtig geworden, geweldig”, zegt Antoon. ,,Nee, ik vind niet dat er te veel horeca is, volgens mij kan er nog meer bij.” Hij lacht. ,,Al merk je wel duidelijk het verschil. Vroeger kon ik De Albatros wassen zonder dat ik iemand zag, nu kom ik niet meer aan het wassen toe zoveel voorbijgangers knopen een praatje aan.”

Maar het wordt te druk. Sinds 13,5 jaar runnen ze overdag samen ook Ambrosiushof, een dagverblijf met een bomentuin van vier hectare voor mensen met dementie en niet-aangeboren hersenletsel. En daarnaast was er al die tijd  's avonds nog het nachtleven van de Partyboot. ,,Hard werken hoor.” 

Ze gaan zich nu met stichting Appelbloesem helemaal toeleggen op de dagbesteding. De kleine kapitein hangt zijn pet - die hij overigens van de vader van Antoon kreeg - nog niet helemaal aan de wilgen. ,,Die kan ik mooi op als mijn haar in de war zit.”