'De Vergeten Appel' staat op een houten bord achter het raam van een gebouwtje op Landpark Assisië in Biezenmortel. Erachter ligt een boomgaard. Kan het mooier? ,,Ideaal'', zegt Johan Holleman (39). ,,En ze doen niets met de appels.'' Komt goed uit, kan hij ze gebruiken voor zijn cider. Want Holleman is cidermaker.

En hij maakt zijn product met appels die anders zouden wegrotten, omdat niemand ze wil. ,,Ze komen uit boomgaarden van particulieren'', legt Holleman uit. ,,Zij doen er niets mee, ik vraag of ik ze mag hebben.'' Zo krijgt hij appels uit de boomgaard van het klooster Nieuwkerk in Goirle, maar bijvoorbeeld ook uit Wijk en Aalburg en De Bilt.

Een kwestie van de stoute schoenen aantrekken, aanbellen en vragen. ,,Ik haal mijn appels uit ongeveer tien boomgaarden.'' En dat zijn duizenden kilo's. In een goed jaar komt er wel honderd kilo van één boom. Als je efficiënt perst haal je 65 procent aan sap uit een appel.‘’

Vaak gaat het om rassen met mooie namen die - je zou kunnen zeggen, een beetje - vergeten zijn, zoals de ananas reinette, bellefleur, koningszuur, notarisappel, schone van Boskoop en paradijsappel. Al zitten er ook de bekendere goudreinette en cox's orange pippin bij. ,,Zuur, bitter en zoet heb je nodig om een goede cider te maken. Ik gebruik de appelrassen door elkaar. Met geduld, de juiste gist en vergisten op lage temperatuur komt het altijd goed. Dit jaar hebben we een hele droge strakke cider.''

Vijf jaar geleden begon het avontuur voor Holleman met één boom in zijn Tilburgse achtertuin. ,,Die hing helemaal vol, meer dan ik zou kunnen eten of verwerken in taarten. Tijdens het brouwen van een biertje met een goede vriend opperde ik het idee om iets te doen met de appels.... bier met appels... of cider.''

Het werd cider. Zijn passie was geboren. In 2016 stond de cidermaker voor het eerst op een festival. Mei 2018 presenteerde hij 't Gouverneurtje, een cider gemaakt van de appels afkomstig van de appelboom in de tuin van het Gouverneurshuis in Heusden.

Bij de verkiezing van beste nationale cidermaker behaalde hij afgelopen jaar een vierde plek. ,,Je maakt iets van appels die anders worden weggegooid. Het is een natuurproduct en als mensen het lekker vinden om te drinken, dan word ik daar gelukkig van."

Twee jaar huisde Holleman met veel plezier in een pand in de Tilburgse Galjoenstraat, maar dat werd te klein. Een verbouwde gaarkeuken op Assisië is sinds augustus zijn domein. Komend weekend houdt De Vergeten Appel er open dag.

Met de hulp van familie deed de ondernemer een investering om al het nodige materiaal aan te schaffen om de productie en de cider te verbeteren. Er staan een pers van 130 liter, een elektrische appelvreter (voor het malen), zes grote 500/600-liter vaten, een botteltoestel en een koelcel. De koelcel doet vanaf september dienst voor de opslag van de appels, daarna als vergistingskamer. In maart begint het bottelen. 

Zijn vaste baan bij Tuerlings Foto heeft de Tilburger opgegeven om de weekenden vrij te kunnen zijn. Hij gaat deeltijd werken - fietsaccu's reviseren - om meer festivals en evenementen te kunnen bezoeken. ,,Als cidermaker moet je in Nederland best hard knokken om gezien te worden. Nederlanders drinken veel minder cider dan bijvoorbeeld de Fransen en Engelsen. Het wordt voor mij een spannend jaar. Want je moet behoorlijk wat cider maken en verkopen om kostendekkend te zijn.''

Holleman vraagt voor een fles 5,50 euro (37,5 cl) of 7,50 euro (75 cl). Zijn droom? ,,Om met weggegooide appels vijf- tot tienduizend liter per jaar te maken.''

Voor de appelpulp die rest na de persing, zo'n 3000 tot 4000 kilo, heeft hij een adresje gevonden. Het wordt aan varkens gevoerd. ,,Hoe mooi kun je het hebben.'' Onlangs kocht Holleman zijn eerste vijftien appelbomen voor een eigen boomgaard in Galder. Een investering voor de toekomst.

De open dagen van De Vergeten Appel zijn zaterdag en zondag van 12 tot 17 uur. Locatie: Hindeloop 5 op Landpark Assisië. Aanmelden via info@devergetenappel.nl