Kaatsheuvelse Gymnastiek Vereniging is al een eeuw in beweging: ‘We scoorden vroeger aan de bar beter dan bij de jury’

Denk je letterlijk aan een valkuil, dan gaat het onverhoeds wegvallen van de wereld onder je voeten geheid gepaard met pijn. Maar de valkuil in De Werft in Kaatsheuvel levert louter plezier op, want die is belegd met blokken foam. Salto’s maken, je van een ongelijke legger katapulteren: je mag voor een paar seconden vliegen, en er volop van genieten.

Dat heeft José van Ierland niet meegemaakt. Toen zij in 1965 lid werd van de Kaatsheuvelse Gymnastiek Vereniging (KGV), kwam de 69-jarige Kaatsheuvelse meer dan eens met blauwe plekken thuis als ze het patronaat van Heilige Martelaren van Gorcum had bezocht, de toenmalige thuishaven van KGV ,,De matten waren nogal aan de dunne kant.” 

Die beurse plekken hebben haar nooit belet om rekstok en evenwichtsbalk vaarwel te zeggen. ,,Ik heb er zo veel plezier aan beleefd, en nog altijd.” Op maandagavond zet Van Ierland bij Keep Fit de spieren weer aan het werk. En ze is nog altijd een trouw lid van KGV. ,,Mooie vereniging, ik heb er veel vriendschappen aan overgehouden.”

Destijds deden de meisjes mee aan onderlinge wedstrijden. De jury was meestal niet barmhartig voor wat Van Ierland had te bieden op vloer en de ongelijke leggers. ,,Ik had mijn lengte en gewicht niet mee, dan sta je bij het gymmen al met 2-0 achter. Maar dat interesseerde me niet, het ging om het erbij horen.” 

Toernooien turnen, daar kwam ze niet voor in aanmerking. Trouwens, in die tijd – de jaren 60 en 70 – was dat alleen voorbehouden aan de andere sekse. KGV ging zelfs internationaal. ,,Naar Turnhout”, weet voorzitter Wilbert Beerens (58) nog goed. ,,Ons motto is: plezier staat voorop, dan komt het resultaat vanzelf. Toen niet. We scoorden aan de bar beter dan bij de jury. Dat lag ook aan de volgorde. Eerst drinken, daarna turnen.”

Op 4 mei 1921 werd de Katholieke Gymnastiek Vereniging opgericht. De binding met de kerk kwam vooral tot uiting in de processies door Kaatsheuvel. Beerens: ,,We zijn altijd zichtbaar gebleven binnen de gemeenschap. Zo hielden we ook regelmatig onze wedstrijden buiten, zoals op het grasveld bij de kerk. Daardoor is KGV ingebed in de gemeenschap, die heeft ons gewaardeerd. Heel veel jongens en meisjes zijn er lid van geweest. En daar plukken we nog altijd de vruchten van.”

Praat je met gymnastiekverenigingen met enige historie achter hun naam, dan valt bijna automatisch het woord verhuizen. Ze zijn afhankelijk van een zaal, soms zijn daar andere plannen mee. Beerens: ,,Ook wij hebben op verschillende locaties gezeten. Het patronaat, de gymzaal bij de Mariaschool, bij de mavo.” In 1973 kreeg Kaatsheuvel een multifunctioneel centrum: De Werft. ,,We kwamen in het walhalla terecht. We waren krappe zaaltjes gewend, eindelijk hadden we de ruimte. Met betere toestellen, dikkere matten. Het was een stuk veiliger.”

De Werft had niet het eeuwige leven. Toen er plannen waren gerezen om die te slopen voor een nieuwe accommodatie, staken de judoclub en KGV hun hand op: de een wilde een dojo, de ander een turnhal. ,,Het werd een verhaal van de lange adem, maar we hebben er altijd in geloofd dat het zou lukken. We zijn er erg trots op: de turnhal is compact en compleet, een visitekaartje. En met een landelijke uitstraling. Veel turnclubs die ook zulke plannen hebben komen bij ons kijken.” Aardige bijvangst: het leidde sinds de oplevering in 2018 tot meer leden, er zijn er nu meer dan vierhonderd. Die maken overigens ook gebruik van een deel van de gymzaal.

Er waren allerlei plannen om het eeuwfeest te vieren. Die staan in de koelkast, maar komen er zeker nog een keer uit. Wat zeker is: Van Ierland zal het meemaken. ,,KGV hoort bij mijn leven.” En het leven moet zo veel mogelijk worden gevierd, toch? Ze lacht. Ja dus.