Dat betoogde wethouder Esmah Lahlah zondagmiddag tijdens een lezing in het Peerke Donders Paviljoen in Tilburg. De expositie ‘Arm in arm met Peerke’vertelt daar de geschiedenis van ruim 200 jaar armoede en armoedebestrijding in Tilburg. De partijloze wethouder werkt aan nieuw beleid voor armoedebestrijding en bestaanszekerheid. 

Volgens Lahlah lijkt in Tilburg een onderklasse te ontstaan waarin voormalige textielarbeiders en hun gezinnen te maken hebben met ‘overerfbare armoede’. Zo'n 13,5 procent van de Tilburgers heeft een minimuminkomen, 18.000 huishoudens leven rond of onder de armoedegrens. ,,Dat is veel.” 

Lahlah wil vooral voorkómen dat mensen in armoede raken. Ze stelde vraagtekens bij de huidige veelheid aan compensatieregelingen, zoals de collectieve ziektekostenregeling en de meedoenregeling. ,,Helpen die maatregelen, en hoe lang en voor wie dan? Of bestendigen ze de situatie juist en maken ze bepaalde groepen misschien zelfs afhankelijk?” Terwijl het gebruik van de regelingen toeneemt, constateerde ze,  groeit toch de armoede onder bepaalde groepen in de stad. 

Ze gaf het voorbeeld van een alleenstaande moeder met twee baantjes in de schoonmaak die ‘moet jongleren met geld en de dagopvang van kinderen. ,,Is zij niet veel meer gebaat bij gesubsidieerde kinderopvang voor beide kinderen dan met de regelingen die we haar nu  bieden?”   

Meer impact door maatwerk, zo bepleitte Lahlah. ,,De professional zal moeten aansluiten bij het gevoel en de leefwereld van de inwoner. Ondersteuning moet gericht zijn op meedoen in de samenleving: als vrijwilliger, als werkende of misschien als mantelzorger. We moeten niet enkel compenseren wat iemand niet heeft, maar vooral ook activeren wat iemand wél kan. Het begint bij het besef dat de beweging vanuit de persoon zelf moet starten. We moeten present zijn bij die persoon en steunen zoveel als kan.”