Het verschil tussen de oude bieb aan het Koningsplein en de nieuwe in de gerenoveerde hal waar vroeger aan locomotieven werd gesleuteld is een verschil tussen dag en nacht. Die aan het Koningsplein was oubollig, in de LocHal zit een bieb die glanst. Een moderne locatie doorspekt met oude industriële details. 

Voor de nieuwe bezoeker is het inderdaad een betoverend doolhof: het is makkelijk verdwalen in de vele gangen, nisjes en ruimtes in de LocHal. Om de paar meter stoot je weer op een nieuw kamertje, hoekje met boeken of op een uitzicht. Op het binnenste van de LocHal zelf of de voortrazende treinen. Op de kolossale gordijnen van vijftien meter hoog en 45 breed, die met elektrische rails kunnen  worden open- en dichtgevouwen.

De eerste bezoekers druppelen tegen negen uur binnen, de bibliotheek is voor het eerst open. Onder het tientallen meters hoge plafond, aan de voet van een grote trap drinken mensen een kopje koffie bij het Stadscafé. ,,Geweldig, een bieb die bij een wereldstad hoort”, zegt Terry van Dorst. Een paar verdiepingen hoger zit Robin Post al te studeren aan een flexwerkplek. ,,Indrukwekkend.” Ze lacht: ,,Al heb ik nog geen WiFi.”