Op succes van Sarban volgt horecazaak Silk Road (in Extase-pand): ‘Na tien jaar een nieuw begin in onze thuisstad’

Het is een dikke puinhoop in wat ooit café Extase was. De houten balken in de vroegere dansruimte liggen op de grond, muren sneuvelden. Wali Alizadah loopt in werkschoenen over het puin. ,,We strippen het tot op het bot. Maar het is een vette ruimte hoor, dit wordt straks heel mooi.”

Zonder muren en toiletblok valt pas op hoe groot Extase was. Een ‘pijpenla’ die zo'n 200 vierkante meter telt, waar straks plaats is voor circa honderd gasten.  

De naam van het nieuwe restaurant wordt Silk Road, een verwijzing naar de zijderoute. Dat is de befaamde karavaanroute die eeuwen als een spil fungeerde tussen oost en west. Wie er straks komt eten, kan gerechten krijgen uit landen als Tajikistan, Oezbekistan, Syrië, Irak, Pakistan en India. 

Het zijn landen die de leden van de familie doorkruisten bij hun vlucht uit Afghanistan. Ze woonden in Kabul, waar vader een agrarische bank runde en later actief was in de politiek. Waar moeder werkzaam was in het onderwijs voor volwassen, waar ze streed tegen analfabetisme. Om politieke redenen moesten ze vluchten. In Nederland hamerden de ouders op ‘studeren, studeren, studeren’. 

Wali brak zijn studie politicologie af om Sarban te beginnen. Daar waren zijn ouders destijds niet zo blij mee, nu wel. Inmiddels telt Sarban vier vestigingen (die blijven bestaan) en staan de familieleden klaar om een nieuwe parel aan de al indrukwekkende restaurant-ketting te rijgen. ,,Na tien jaar een nieuw begin in onze thuisstad.” Hij lacht. ,,Dat voelt goed.”

Met Sarban willen ze laten zien dat Afghanistan geen ‘zandbak vol idioten’ is, maar cultuur kent. Vóór de opkomst van de moejaheddien, de voorlopers van de Taliban. ‘Van vóór het idiotisme.’

Met Silk Road willen ze al het lekkers uit de contreien van de zijderoute laten proeven. ,,De topgerechten, allerlei lekkere mezze (kleine gerechten). Een beetje zoals friet nu populair wordt in China, willen wij het beste uit deze landen naar Nederland halen.”

Het wordt iets losser van opzet dan het restaurant aan de Besterdring, je kunt er ook naar binnen lopen voor alleen een hoofdgerecht. Of een paar hapjes. Daarnaast geeft Silk Road ze de kans om meer ama's (alleenstaande minderjarige asielzoekers) een werkplek te geven. Waar ze de taal kunnen leren, horeca-ervaring opdoen. Sarban was toch vooral Afghaans, terwijl ze met Silk Road een veel groter gebied bestrijken. 

Sterker nog: de afwassers van die vijf jaar geleden als ama’s bij Sarban begonnen, worden de ondernemers van Silk Road.