Beeld uit het doolhof Doloris, er mogen binnen geen foto's of opnames worden gemaakt. Anders is het bezoek geen verrassing meer. © Karmanoia

Prachtig. Bevreemdend. Een aanrader. Tilburg is een bizar doolhof rijker: trip zonder drugs

Do 25 apr: Prachtig. Bevreemdend. Alsof je door een koortsdroom van een kunstenaar dwaalt. De poort van het surrealistische Tilburgse kunstdoolhof Doloris’Meta Maze ging vandaag voor het eerst open, voor een sneakpreview. Meer dan 40 kamers die je - al dolend - lang niet allemaal zult bezoeken.

Bas Vermeer 25-04-19, 16:16 Laatste update: 25-04-19, 21:28 Bron: BD

Het doolhof van circa 400 vierkante meter is klaar om zich te laten zien. Tientallen kunstenaars en creatieve bouwers werkten tien maanden aan het labyrint. Doloris’ Meta Maze beslaat een verdieping van het voormalige postkantoor, waar dankzij de hoge plafonds alle kanten op gebouwd kon worden.

Wat is het nu eigenlijk?

Maar ja, wat moet je verwachten van een gigantisch, surrealistisch en kunstzinnig labyrint? ‘Een trip zonder drugs’, aldus Joep van Gorp, de man die het labyrint naar Tilburg haalde. En ‘een doolhof dat alle zintuigen op scherp zet.’

Dat zijn allemaal nietszeggende beschrijvingen. Tijd voor de proef op de som.

Verder lezen? Kan. Maar hieronder volgen spoilers. Wie totaal verrast wil worden (aanrader) slaat de volgende alinea‘s over en leest verder onder het kopje Alice in wonderland

Het begint al met het postkantoor zelf: met een ouderwetse, grote dienstlift naar boven. In de barruimte van de rooftopbar word ik geblinddoekt, meegenomen door een zachtaardige acteur die me even later bij de ingang van het doolhof achterlaat. Zonder telefoon, zonder ander gezelschap (dat is de bedoeling dan ook). Een lichte stoot adrenaline, het onbekende lonkt.

Maar ook niet al te angstig: hoe groot kan een doolhof van 400 vierkante meter zijn?

Ik klim, klauter, kruip en val één keertje half van een trap (maar ik wil te snel, merk ik, rustig blijven).

Het begint met kleurrijke gangen, mooi, niet al te spectaculair. Maar niet heel veel later is er de eerste, hallucinante ervaring. Een rij deuren die oneindig lijkt - ‘dit moet wel de laatste zijn. Oh shit’ - vervolgens een kamer die boven en onder geen eind lijkt te hebben. Een kamer met een mysterieus woud, een futuristische kamer vol blinkend metaal, een zacht darmstelsel.

Kak, denk ik. Dit wordt steeds moeilijker onder woorden te brengen. Misschien is het toch niet beter te beschrijven dan ‘trip zonder drugs’.

De tijd? Geen idee. Ben ik hier vijf, tien of twintig minuten? Op een viersprong kruip ik door een gat van veertig centimeter hoog. Het groeit uit in een gang die naar een ondergronds mausoleum leidt, bizar groot. Versteende reusachtige handen strekken zich uit. Is het de tiende of twintigste kamer die ik bezoek? Ik klim, klauter, kruip en val één keertje half van een trap (ik wil te snel, rustig blijven).

Ik merk dat ik ook echt verdwaald ben. Ik loop drie keer hetzelfde rondje, neem een andere tak die ik al twee keer heb gehad. Kruip door gangen, zweet me kapot, de desoriëntatie is compleet. Tot mijn schande - ja het is een doolhof, maar de hoon van vrienden zal vreselijk zijn - moet ik uiteindelijk iemand om hulp vragen. De oplossing is verrassend simpel, maar zoek dat lekker zelf uit.

Alice in wonderland

Alsof het Tilburgse museum De Pont, Alice in Wonderland en Esscher een kind baarden

Bezweet loop ik naar buiten. Het leek wel een tocht door het hele postkantoor, niet ‘maar’ 400 vierkante meter. En ja, woorden schieten te kort. Alsof het Tilburgse museum De Pont, Alice in Wonderland en Esscher een kind baarden.

Een aanrader? Zeker. Misschien wel dé beste kunstervaring die ik ooit had, maar dat zal voor iedereen persoonlijk zijn. Maar allez: ik ben nog hyper, moet nog even bekomen. Een collega, die Doloris ook bezocht, vertelt over weer hele andere ruimtes en ervaringen.

Oh ja, veel woorden maar nog even dit: de rooftopbar ziet er ook erg mooi uit. Die overigens apart te bezoeken is. Bovenop het dak van het postkantoor kun je 360 graden rondkijken. De aankleding is al ver af, maar horecaondernemer Jaap van Ham waarschuwt dat het nog ‘de ruwe versie is’. Voor een goed bezoek (en verhaal) komen we medio mei nog terug.

Het doolhof en de rooftopbar zijn vanaf 17 mei open.