Stadsicoon met een enorm prijskaartje (1,9 miljoen euro): “De teller loopt al voordat je binnen bent”

Een fabrikantenvilla opgetrokken uit de stenen van de stadswallen van Breda, per paard en wagen naar Tilburg gebracht. Gebouwd op een terp om het aanzien te verhogen, door de Franse textielfamilie Pollet rond 1850. Een pand waar sinds de jaren ‘80 talloze Tilburgers trouwden. 

Een perceel aan de Noordstraat van drieduizend vierkanter meter, onvoorstelbaar veel ruimte in het stadshart. Ook met een duizelingwekkende prijs: 1.950.000 euro. 

Hoe anders was het in 1986, blikt eigenaar Louis Janssens terug. In die dagen lag het ‘kasteeltje van Pollet’ of ‘de villa van Kerstens’ - genoemd naar de eigenaren - er grauw en ongeschilderd bij. ,,Dit deel van de stad had geen allure, Tilburg lag bijna op zijn kont”, vertelt Janssens. ,,Nu zijn de panden in de straten rondom gerestaureerd, is het mooi. Destijds zat het onroerend goed op zijn dieptepunt. Anders had ik het nooit kunnen kopen.” 

Het bod? Hij lacht: ,,Nee, dat ga ik je niet vertellen.”

De Tilburger kende voor die tijd de villa al. Als bezoeker - en later eigenaar - van de legendarische discotheek De Spoel in de naastgelegen Fabriekstraat klom ‘ie wel eens over de muur van de tuin. ,,Ik had het me nooit voor kunnen stellen dat dit op een dag mijn bezit zou zijn.”

Janssens kocht het in '86, gaf weer glans aan de villa. Eerst konden er mensen op afspraak komen dineren. Hij bouwde een balzaal tussen het koetshuis en de keuken, er kwam ook een orangerie bij en het pand werd in zijn geheel opgeknapt. Het geven van feesten, partijen, gala's en bruiloften werd populair. Zelf woonde hij erboven. ,,In de kamer hierboven is mijn jongste dochter nog geboren. Ik heb er mijn hart en ziel in gelegd.”

Dat de villa vele verhalen vertelt, weet ook Hein Oldenkotte. Als makelaar doet hij de verkoop. Zijn vader verkocht het aan Janssens en grappig genoeg kent Oldenkotte eveneens de tuin van vroeger. ,,Hier heb ik nog gespeeld, we waren kennissen van de familie Kerstens.” Hij laat het pand zien, de vele details. ,,Het is geen klein huis, maar niet zo groot als je vanaf buiten verwacht. Het is best intiem en maakt vooral indruk omdat het zo hoog is.”

Oldenkotte wijst op de vijf meter hoge plafonds, rijk versierd in reliëf en kleur. ,,Ik denk dat er in de stad tien panden zijn met zulke mooie plafonds. Ik heb er zelf vier of vijf gezien. Als je ze laat restaureren ben je de prijs van een klein huis kwijt. Dat werk gaat jaren duren, maar wordt wel heel mooi.”

Hoog in het plafond van de centrale ingang stonden vier beeldjes waar de villa de naam ‘De Vier Jaargetijden’ aan ontleent. Eén is er, waarschijnlijk tijdens een carnavalsfeest, ontvreemd (Janssens hoopt nog altijd dat het beeldje wordt teruggebracht). Buiten aan de gevel van de villa hangt nog een bijzondere blikvanger: een Maria-beeldje. Die liet de zeer gelovige mevrouw Kerstens in het bikkelharde steen uithakken, als dank aan God. Omdat er in de Tweede Wereldoorlog geen bom op de villa viel zoals iets verderop wel gebeurde.

De tuin is een stukje Versailles in mini-formaat. Groot, met standbeelden en een flinke fontein. Eén van de grootste achtertuinen van de binnenstad. Waarom Janssens het toch verkoopt? ,,Te veel aan mijn hoofd”, klinkt het. Ook zijn andere onroerend goed - twee hotels en een hoofdgebouw bij een vakantiepark in Duitsland (waar hij woont) - verkoopt de geboren Tilburger. Hij wil het rustiger aan doen, weer in Tilburg gaan wonen. ,,Geen mooie, wel een geweldige stad. Ook als je kijkt naar de ontwikkelingen van de laatste jaren.”

Er zijn vijftien bezichtigingen geweest. ,,Dat zijn er veel voor een villa van deze prijs”, aldus Oldenkotte. Er zit van alles bij: de één wil er alleen een woning van maken, de ander wil het opsplitsen in appartementen. Er is een idee voor een vergadercentrum, voor horeca. Al kwam dat laatste nooit zo van de grond op die locatie. Niet toen er een sushi-restaurant was gevestigd, ook niet de afgelopen jaren tijdens Prins Heerlijk.