Stadsportret Steven Brunswijk: ‘De naam Braboneger bracht me niks meer’

De theaterman oogt ietwat vermoeid, dat is ‘ie ook. Brunswijk staat landelijk in de belangstelling, geeft het ene na het andere optreden, schuift in talkshows aan. Het tempo is moordend. Maar als in de Heuvelstraat fans op hem af komen voor een foto - het gebeurt meerdere malen - sprankelt de Tilburger. Hij grapt en ouwehoert met ze, met dat bekende dikke Tilburgse accent.

,,Ik denk dat ik dat van de eierboer heb opgepikt, die kwam altijd met èèrpel aan de deur.” Hij lacht. ,,Mijn moeder sprak Aukaans (een speciaal dialect uit het binnenland van Suriname), die begreep er helemaal niks van. Dus praatte ik met hem.” Brunswijk kwam toen ‘ie vijf was vanuit Suriname naar Nederland. Samen met zijn drie broertjes, zus en ouders sloegen ze op de vlucht. Rebellenleider Ronnie Brunswijk is een neef, daarom had toenmalig legerleider Desi Bouterse het op ze voorzien. De familie kwam in Tilburg-Noord te wonen.

Het verhaal over zijn vlucht en zijn wortels diept hij uit in zijn derde theatervoorstelling ‘Van slaaf tot meester’, de show die hij nog tot mei opvoert. Hij heeft de show voor zichzelf gemaakt, vertelt de 35-jarige, maar ook als ‘een stukje bewustwording’. ,,Niet om met het vingertje te wijzen hoor. De mensen die het gedaan hebben leven niet meer. Die het meegemaakt hebben ook niet. Maar ik doe het wel om mensen iets extra’s te geven, ook op school is dit onderwerp nog een ondergeschoven kindje.”

In het laatste deel van zijn show laat Brunswijk zich door iemand uit het publiek als slaaf aanprijzen, net zoals bij zijn voorouders gebeurde. Met ontbloot bovenlichaam staat Brunswijk op het podium. ,,Ik had er eentje die zei ‘ja hij kan springen, hij heeft goede armen, stevige borstspieren. Wie biedt?’ Hoe harder die persoon daarin mee gaat, hoe harder die klap aankomt op het moment dat ik zeg: ‘Maar zo werden we wel behandeld’. En dan is het doodstil in de zaal.” Een glimlach. ,,Dat is cabaret.”

Hij begint te zingen, het Surinaamse lied faya siton dat ook in de show zit. Het klinkt mooi, als een wiegenliedje. ,,Het is nu een kinderliedje, maar het was een slavenlied. Een prachtig nummer.” In de show vraagt hij het publiek mee te zingen. Mooi hé, zegt hij dan. Maar wat betekent het nou? ,,Alweer heeft meester Jan een kindje vermoord. De zaal gaat dan alle kanten op.”

Hoe langer Brunswijk over zijn show praat, hoe meer de vermoeidheid wegvalt. Het gaat lekker met de man die in 2011 nog als portier werkte. Dat jaar brak hij door met het eerste Braboneger-filmpje, dat de meeste Brabanders nu wel kunnen dromen. Vanuit de auto gaat hij - dik Tilburgs accent - te keer tegen wanbetalers. ,,Schuiven met dat geld. Hedde gij het moeilijk? In Afrika. Daar hebben ze het ook moeilijk.” ‘Ik heb een nieuwe zwarte held’, reageert iemand in de comments. Het filmpje gaat viraal, is alleen op de website Dumpert meer dan een half miljoen keer bekeken. Inmiddels hebben al zijn Braboneger-filmpjes, hij maakte er een flink aantal, in totaal vele miljoenen hits.

Waarom hij vorig jaar toch afscheid nam van de naam? ,,Het veranderde voor mij toen mijn dochter geboren werd. Toen kon ik wel stoïcijns doorgaan, maar als Braboneger sprak ik niet meer alleen voor mezelf, ook voor haar. Misschien wordt ze later zo genoemd, vindt ze dat helemaal niet fijn. Ik heb er geen moeite mee, maar wat als zij met dat woord straks wordt gepest? Ik dacht: onder de naam Steven Brunswijk kan ik veel meer bereiken. De naam Braboneger bracht me ook niks meer.”