Natuurlijk missen ze na twee jaar Eelco nog altijd. ,,Nooit meer even bellen om iets leuks te delen”, zegt zijn vader. ,,Ook al was de kans groot dat hij dan zei: ‘Moet je me dáár nou voor storen?’” Nee, de makkelijkste was Eelco de Gooyer niet. Maar boos om zijn nukken is zijn moeder geen moment geweest. Onvoorwaardelijk steunde ze hem: ,,Alsof hij er iets aan kon doen dat wij hem op de wereld hadden gezet.”