Tilburger droomt jaren van eigen huis, maar na lange voorbereiding is de aanvraag net te laat

De man schafte een aantal jaar geleden een garage aan en wilde op het perceel een hekwerk zetten. Hij stapt naar de gemeente om toestemming te vragen en krijgt te horen dat hij er van alles mag doen. Zelfs het bouwen van een huis behoort tot de mogelijkheden, blijkt uit gesprekken die hij in 2013 en 2014 voert met een ambtenaar.

De man begint aan zijn zoektocht naar een geschikte aannemer die het tiny house wil bouwen. Dat blijkt niet eenvoudig, omdat ze voor zo’n klein project bepaald niet in de rij staan. Ook moet er met buren overlegd worden omdat er recht van overpad op het perceel rust. Na jarenlange voorbereidingen wil hij zijn plan in 2016 indienen. En krijgt hij keihard het deksel op de neus. Drie maanden daarvoor is het bestemmingsplan definitief gewijzigd en mag er geen woning meer worden gebouwd. De gemeente zegt dat hij alsnog een vergunningsaanvraag kan indienen en dan hoogstwaarschijnlijk een bezwaartraject ingaat. Of een planschadeverzoek kan doen omdat zijn perceel minder waard is geworden.

Hij kiest voor het laatste traject, maar komt ook daarbij bedrogen uit. Omdat er geen bezwaar is ingediend tegen de bestemmingsplanwijziging is er sprake van ‘passieve risicoaanvaarding’ en wijst de gemeente het verzoek af. Reden voor de man de gang naar de rechter te maken.

Zijn advocaat benadrukt dat de man laaggeletterd en afgekeurd is en dat hij de publicaties over het nieuwe bestemmingsplan niet heeft gezien. Als hij de publicaties wel had opgemerkt, had hij die niet begrepen en niet kunnen bevroeden welke consequenties de wijzigingen voor hem hadden. Bovendien zijn de betrokken perceeleigenaren niet aangeschreven. De gemeente stelt echter dat er voldoende publicaties zijn geweest en de man anders hulp had moeten inschakelen. De rechter doet over zes weken uitspraak.