Wat moet er gebeuren met de kerkgebouwen in Gilze en Rijen?

Wethouder Arianne Zwarts zegt dat het belangrijk is te bekijken wat er met de drie kerken, in Gilze, Rijen en Molenschot, moet gebeuren. “Het zijn beeldbepalende, historische gebouwen. Inwoners dragen die een warm hart toe. Als we de subsidie binnenhalen willen we samen met de parochies bekijken hoe we hiermee om moeten gaan.”

Ze weet maar al te goed dat het beheer van de kerken erg kostbaar is, maar vindt het nog te vroeg om te zeggen of er gebouwen moeten sneuvelen.

Pastor Rob van Uden geeft toe dat het beheer van de gebouwen een zware last is voor zijn parochie Heilige Geest waar Hulten, Molenschot en Rijen onder vallen. Hij is blij met de stap van de gemeente en wijst erop dat het opstellen van de kerkenvisie ‘van wederzijds belang’ is. Wat de pastor betreft is instandhouding geen doel op zich. “We zijn niet in het leven geroepen om gebouwen in stand te houden. Je moet je eigen bestaan niet in gevaar brengen omwille van een gebouw.”

Volgens een simpele rekensom zou een kerk misschien wel voldoende zijn om alle gelovigen te bedienen. Maar zo simpel ligt dat niet volgens Van Uden. “Bij heel veel mensen doet het pijn als de kerk waar ze hun hele leven naartoe zijn gegaan verdwijnt. Hun ouders liggen op de begraafplaats erachter bijvoorbeeld. Bovendien ga je niet zomaar naar een ander dorp, ook omdat je onderdeel uitmaakt van een gemeenschap.” Hij wijst daarbij ook op de tegenstelling die er nog altijd is tussen bewoners van Rijen en Gilze.

Hij kan zich allerlei manieren voorstellen hoe om te springen met de gebouwen. Zo kan inbreiding plaatsvinden in de kerk door plek te maken voor meerdere gebruikers en meerdere functies. Bijvoorbeeld door de pastorie er in onder te brengen. Al kleven daar ook nadelen aan. “De eredienst ligt heel gevoelig. Stilte bereiken is vaak een hele kunst, terwijl je stilte zo kunt verprutsen.” Ook herbestemming behoort volgens de pastor tot de mogelijkheden. “Belangrijk is dat we eerst gezamenlijk een visie opstellen zodat we weten welke kant we op willen. Daarna volgt de uitwerking en dan komen waarschijnlijk soms pijnlijke keuzes aan bod.”