Eelco kiest ervoor om zijn dood niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Sta stil bij hen die psychisch lijden, is zijn hartenkreet. In het Brabants Dagblad van zaterdag 29 oktober vertelt hij uitgebreid over het waarom van zijn zelfverkozen dood, over zijn moeizame levensweg en over de reden waarom hij vindt dat hij het recht heeft om het leven door de voordeur te verlaten, en niet door de donkere nooduitgang achter in de zaal die suïcide heet. ,,Ik ben meer waard dan dat. Dat is principieel: ook ik heb recht op een menswaardig einde.”

Eelco is geboren met verschillende vormen van autisme. Mede daardoor blijkt het voor hem onmogelijk om een vreugdevol en zingevend leven te leiden, zegt hij. „Elke dag word ik wakker en denk ik: ‘Kut, ik leef nog’. Elke avond ga ik slapen en hoop ik dat ik de volgende dag niet meer wakker word.”

Groeiend fenomeen
In de schaduw van het debat dat op dit moment gevoerd wordt over het mogelijk maken van euthanasie bij een voltooid leven, blijkt ook dat steeds meer mensen met psychische problemen of een psychiatrische aandoening kiezen voor euthanasie. Dat is volgens de huidige wet - in tegenstelling tot euthanasie bij een voltooid leven - al mogelijk. Vorig jaar werden 56 euthanasieverzoeken gehonoreerd, waarvan 15 in Brabant en Limburg. Tot 2010 gebeurde het hooguit een á twee keer per jaar, maar sindsdien is er sprake van een gestage toename. Dit blijkt uit cijfers van de regionale toetsingscommissies.

In de meeste gevallen wordt een euthanasieverzoek bij psychisch lijden overigens afgewezen. De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVVP) adviseert terughoudend te zijn bij euthanasieverzoeken, aangezien patiënten in veel gevallen niet wilsbekwaam zouden zijn. Dit omdat hun doodswens bijvoorbeeld voortkomt uit hun aandoening of ziektebeeld, zoals depressie of borderline. Om in aanmerking te komen voor euthanasie moet er naast wilsbekwaamheid sprake zijn van ondraaglijk lijden en geen uitzicht op verbetering.

Moeder en psycholoog
Eelco de Gooijer voldoet aan al deze eisen. In het Brabants Dagblad van zaterdag komen ook zijn moeder en psycholoog aan het woord. Zij geven een inkijkje in de weg die ze de afgelopen jaren met Eelco hebben afgelegd. „Natuurlijk wil ik niet dat mijn zoon doodgaat”, zegt zijn moeder. „Maar hoe denk je dat het is om je zoon zo te zien lijden? Zo’n beer van een vent, die zit te janken als een klein kind. Dat went nooit. Dat gaat door merg en been.” Zijn psycholoog geeft inzicht in de mate waarin Eelco lijdt: ,,Dat is verschrikkelijk."

Daarnaast komen deskundigen aan het woord over het groeiende fenomeen euthanasie bij psychisch lijden. Hoe ver moet je gaan in het faciliteren van de dood? Waar begint en eindigt zelfbeschikking?

Het Brabants Dagblad hoort graag wat het verhaal van Eelco bij u losmaakt. Reageer onder dit artikel, of via oproep@bd.nl.

Lees zaterdag 29 oktober een zeven pagina's tellende productie over Eelco de Gooijer in het Brabants Dagblad of in de digitale krant.

BroedplaatsZ maakte een aantal jaren geleden een portret over Eelco. Bekijk hieronder de video.