Er zijn levensverhalen die te erg zijn voor woorden. Toch schrijft de Ruandese Mama Lambert (61) haar geschiedenis neer in een boek. Dat doet ze deze maand met hulp in Tilburg en Breda. Haar boek gaat over de genocide in haar land begin jaren negentig. Dat zijn zwarte hoofdstukken. Ze heeft de strijd tussen de Hutu's en de Tutsi's aan den lijve ondervonden.

Op kwade dag in 1994 kwam de buurman langs bij haar, bij de trotse Beate Mukarubuga zoals haar echte naam is. Beate is moeder van acht kinderen, onderwijzeres in Nyanza, in het zuiden van Ruanda.

Ze woont in een huis vol boeken. Ze heeft drie mensen in dienst om haar te helpen. Totdat de buurman komt en vijf van haar acht kinderen vermoordt, plus haar man. Haar ouders, zussen en broers verliezen op die dag hun leven. Ze verliest het onvoorstelbare aantal van 78 leden van haar grootfamilie. 'Le jour maudit' noemt ze die dag, de vervloekte dag dat de Hutu's toeslaan.

Beate vlucht de bossen in met baby Lambert op haar rug. De wanhoop voorbij, ze weet niet hoe te leven. Haar naam Beate betekent de gezegende. Ze vraagt zich af waar die zegeningen zijn.

Ze overleeft. "Door de bescherming van God", zegt ze in een mengelmoes van Engels en Frans.