Nieuwe 'bewoners’ in klooster: de één prikkel-arm, de ander juist niet

Het ruikt er nog naar natte verf, de schilderstape moet nog van de kozijnen worden getrokken. De vloerbedekking is gereinigd, en de meubels komen er bijna aan. ,,Ja, er moet nog wel wat gebeuren", bekent Yvonne Petit. Maar ze laat zich niet gek maken. ,,Morgen gaan we hier gewoon van start", knikt ze nog eens bevestigend naar Willy van Hijfte. Samen bestieren ze  in het Veghelse klooster WYzorg, een centrum voor bewegen en dagbesteding voor mensen met centraal neurologische aandoeningen, zoals niet-aangeboren hersenletsel, Parkinson of MS. Ze waren gevestigd in de tuinzaal, achter de biljartclub, maar gaan graag naar het zogenaamde zigzag-gebouw. De tuinzaal was één grote ruimte, en in het zigzag-gebouw kunnen ze gebruik maken van meerdere kamers voor hun activiteiten. En er is een slaapkamer. ,,Mensen met niet-aangeboren hersenletsel hebben behoefte aan zo min mogelijk prikkels. Ze trekken zich graag even terug om hun hersenen rust te geven. Dat gaat hier natuurlijk makkelijker dan wanneer je in één ruimte zit en met schermen een afscheiding moet maken”, zegt Yvonne Petit.