Voor solexcoureurs telt enkel de race

Werkelijk overal op het festivalterrein zoeven solexen door het beeld, tussen concertpodium en publiek.  De 24-uurs race hóórt bij het festival. Toch is het ook een wereld op zich. Bij de hekken tussen festivalwei en racebaan wordt het later op de zaterdagavond steeds minder druk. Terwijl festivalgangers voorrang geven aan ontmoeten en drank en klank, blijft op het parcours alle aandacht gericht op rijden, rijden, rijden. 
Wat deze race mooi maakt? ,,Het is 24 uur lang gáán’’, zegt Shervin van de Louw (19) uit Best. Normaal doet hij aan autocross maar voor de happening in Heeswijk-Dinther stapt hij graag op het typische bromfietsje, dat oorspronkelijk een fiets met hulpmotor was. 

Willen ze hard gaan dan moeten de coureurs na elke bocht even op de pedalen. Shervin: ,,Dat maakt het zwaar. Als je voor de winst wilt gaan, en dat willen wij, moet je gefocust blijven en écht blijven trappen.’’
En de motor moet aan de praat blijven. Dat is vooral de taak van de monteur. In de pitstraat gaat het dan wel niet om tienden van seconden, zoals bij de Formule 1 van Verstappen & Co. Maar er wordt beslist geen tijd verprutst.

,,Getankt, accu gewisseld, kettingspanning gekeken‘’, vat Toon van Heerebeek uit Oirschot tegen middernacht een geslaagde pitstop samen. Hij heeft net een verse rijder - elk team heeft er drie - weer het parcours op gestuurd na circa twintig seconden onderhoud aan de solex: ,,Als het goed is moet die er weer een uur tegen kunnen.’’
Dóór gaan ze weer, de nacht in. Voor het podium langs waarop de Band Zonder Banaan nog eens extra hard ‘En dan denk ik aan Brabant...’ inzet. Van die concerten krijgen de Veluwse meiden Carlijn Jansen, Lianne Minnen en Jelsy van Omme weinig mee. Maar dat hindert hen niet.