Dát is saamhorigheid: Binnen ‘no-time’ honderden leden Facebookgroep Heusden

Ze is longpatiënt en wil, nu ze thuis moet blijven, graag behulpzaam zijn. Samantha van Verseveld (42) uit Drunen riep daarom de Facebookpagina Corona Hulp Groep Gemeente Heusden in het leven.

Toen de gemeente haar oproep deelde, liep het storm. ,,Mensen blijven zich aanmelden. Deze groep is toch een soort stapje dichterbij hulp. Er zijn mensen die nu bijvoorbeeld eenzaam zijn. Ik kan me voorstellen dat iemand zich dan schaamt om hulp te vragen. Als de drempel te hoog is, zijn daarom ook privéberichtjes mogelijk."

De groep runt ze samen met plaatsgenote Wytske Bloksma (42), een naam die ze al vaker voorbij zag komen in andere steungroepen op Facebook. Ze kenden elkaar hiervoor nog niet persoonlijk. ,,Ik denk dat ik lid ben van nog tien andere groepen,'' zegt Bloksma lachend. ,,Van een steungroep in Uden bijvoorbeeld. En van een groep voor Indonesiërs, zelf ben ik ook Indonesisch. Ik wil anderen graag helpen door bijvoorbeeld met ze te bellen of berichten te sturen, wanneer ze zich eenzaam voelen.''

Zelf zorgde ze jarenlang voor haar oma van 94 jaar, die soms aan huis gekluisterd zat. Het valt haar op dat familie van ouderen niet altijd meer langskomt. Of dat sommige ouderen slecht ter been zijn. Daardoor kunnen ze in een sociaal isolement raken.

,,Door deze hulpgroep heb ik nu contact met mensen met wie ik elke dag even praat. Het is heel bijzonder als je mensen zo kunt helpen."

Dat de Facebookgroep werkt, blijkt ook uit het feit dat Woonzorgcentrum Sint Janshof in Vlijmen overspoeld wordt met kaarten en tekeningen van kinderen.

Anja Langenhuizen (59) uit Vlijmen plaatste de oproep: 'Lieve inwoners van de gemeente Heusden, denk aan onze woonzorgcentra en alle bewoners die nu geen bezoek mogen ontvangen en op hun kamers moeten blijven. Willen jullie massaal kaarten sturen?"

,,En nu blijven ze maar binnenstromen. Er staat een bak in de centrale hal waar iedereen een envelop in kan stoppen", legt ze uit. ,,Mijn moeder heeft Alzheimer en woont daar. Ze kreeg een kaart waarop namen van kinderen stonden geschreven. Ze riep: 'Hoe kan dat nou?! Een kaart van mensen die ik niet ken? Wat leuk!'"

Langenhuizen benadrukt dat mensen zoals haar moeder niet goed begrijpen wat er allemaal aan de hand is in deze crisistijd. ,,Voor hen is het veel erger dan voor ons. Wij kunnen er nog met elkaar over praten. Zij zitten daar." Ze vindt het 'hartverwarmend' dat iedereen in de gemeente zo betrokken is met de ouderen. ,,Dat siert de mensheid écht."