Horecamedewerkers Mitch (26) en Eric (52) vonden nieuwe baan bij coronatestlijn: ‘Geeft enorm veel voldoening’
Wie naar de coronatestlijn belt, krijgt een van de inmiddels 6000 medewerkers aan de lijn die speciaal klaargestoomd zijn voor dit onalledaagse werk. Velen van hen komen uit een branche waar het werk sinds de coronacrisis juist schaars is, zoals de horeca.
Delen per e-mail
Testlijnmedewerkers Mitch van Dongen (26) en Eric Petit (52) werkten hiervoor beiden in de horeca. Van Dongen verloor zijn baan als bedieningsmedewerker en Petit zette zijn freelance opdrachten on hold. Ze vonden daarna allebei via Teleperformance een baan bij de telefoonlijn van de GGD.
Duikplank
Petit zit al vanaf de start van het project achter de telefoon. ,,Mijn vriendin werkt in de zorg en ik zag van dichtbij hoeveel hectiek corona opleverde. Ik wilde ook iets bijdragen. Maar omdat ik geen medische achtergrond heb, moest het iets laagdrempeligs zijn.” Omdat zijn toekomst als freelancer in de horeca toch erg onzeker was geworden door het uitbreken van de crisis, besloot hij zijn opdrachten te cancelen en zich aan te melden bij de coronatestlijn.
Zijn nieuwe werk was wel even wennen. ,,Het is heel ander soort werk en een heel ander onderwerp. En op het moment dat ik erbij kwam, moest het hele project nog uit de grond gestampt worden. Ik kwam er op woensdag bij en die maandag daarop zou de lijn al open gaan. Het was leuk om het met de hele groep voor elkaar te krijgen. Voor ons voelde het als een hoge duikplank waar we met z’n allen vanaf moesten springen.”
Ik kwam er op woensdag bij en die maandag daarop zou de lijn al open gaan
Twee weken
Degene die de wervingsactie in goede banen moest leiden is Liesbeth Polman, hr-directeur van Teleperformance. Het klantcontactbedrijf kreeg halverwege mei te horen dat ze de partner zouden worden van de GGD bij het opzetten van de coronatestlijn. ,,We voelen ons enorm vereerd. Maar het was hard werken. Nadat we het contract hadden getekend, hadden we nog twee weken de tijd om mensen te vinden en te trainen. Normaal gesproken doen we daar acht weken over.”
Op 1 juni moesten er minstens 1200 werknemers klaar zitten om de telefoon op te nemen. ,,Wij hadden de wervingscapaciteit niet om al die mensen te vinden. Dus we hebben twee uitzendbureaus, Olympia en Young Capital, gevraagd om ons te helpen. Uiteindelijk hebben we samen 1400 mensen gevonden. Inmiddels is dat opgeschaald naar 6000 mensen.”
Ouderen
Mitch van Dongen zit bij een van de nieuwste groepen bellers. Hij werkt sinds een maand via Teleperformance voor de GGD-lijn. ,,Ik ben in juli mijn baan kwijtgeraakt. Nadat ik me bij het UWV had gemeld, ben ik gaan solliciteren op allerlei functies. Zo ben ik hier terechtgekomen. Ik heb het prima naar mijn zin.”
Tekst gaat verder onder foto.
Het interessantste aan het werk vindt Van Dongen het contact met de vele verschillende mensen. ,,Je hebt veel leuke gesprekken, maar ook hele treurige. Ik had laatst iemand aan de lijn die net een partner had verloren aan corona. Je bent op dat moment naast afspraakplanner ook een luisterend oor voor iemand. Mensen willen hun verhaal aan je kwijt.” Het werk voelt een beetje als een vervanging van zijn horecabaan, vindt Van Dongen. ,,Nu je niet meer voor blije gezichten in de horeca kunt zorgen, is het fijn om toch via de telefoon leuk contact te hebben met mensen. Vooral ouderen vinden dat praatje heel fijn, merk ik.”
Nu je niet meer voor blije gezichten in de horeca kunt zorgen, is het fijn om toch via de telefoon leuk contact te hebben met mensen
Empathisch
Soms zitten er ook minder makkelijke gesprekken bij, vertelt Petit. ,,De emoties zijn heel verschillend. De een heeft haast en is ongeduldig, maar iemand die zich zorgen maakt wil vooral graag even tegen je aan kletsen. Het is routinewerk, maar door de verschillende contacten zit er ook veel variatie in.”
Het werk is niet voor iedereen weggelegd, zegt Polman. ,,Je moet een groot empathisch vermogen hebben. Je moet kunnen meebewegen met iemands emoties. De ene beller wil het zakelijk houden, met een ander praat je op een meer persoonlijk niveau. We hebben van tevoren heel goed gekeken naar of iemand dit goed kan inschatten.”
De tekst gaat verder onder de vacaturetool.
Met een eventuele derde golf in het vooruitzicht is er voor de coronatestlijnmedewerkers nog genoeg werk. ,,Ook als het vaccinatieprogramma gaat lopen, is er nog genoeg te doen. We zijn er dus nog wel even zoet mee.” Polman hoopt de medewerkers wat meer vastigheid te kunnen geven door ze in dienst te nemen. ,,We zijn afspraken aan het maken voor de overname van uitzendkrachten. Zo kunnen we wat meer perspectief voor de toekomst bieden.”
Van Dongen weet in ieder geval dat hij wil blijven werken als klantcontactmedewerker. ,,Of het project door blijft lopen hangt af van de afspraken die met de GGD gemaakt zijn. Maar ik vind het leuk werk, dus ik zou graag willen blijven.”
Ook Petit wil het werk blijven doen. ,,Het is leuker dan ik had gedacht. Ik vind het fijn om maatschappelijk van belang te zijn. Dit geeft me enorm veel voldoening en heeft me ook aan het denken gezet. Als het weer kan en mag wil ik het werken in de zorg gaan combineren met mijn freelance opdrachten in de horeca en catering.”
Ook in de coronateststraten is er werk genoeg. De medewerkers van deze teststraat laten zien hoe hun werkdag eruit ziet:
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Met je partner aan het thuiswerken? Zo blijft het gezellig
Psycholoog Thijs Launspach is stressexpert en auteur van het boek Fokking druk. Hij verwondert zich over het moderne werken en geeft elke week tips voor meer geluk en minder stress op je werk. Vandaag: geweldloos communiceren. -
Salaris
Fysiotherapeut Myrna: ‘Ik heb meer taken gekregen, maar geen opslag’
Hoeveel verdien je? Dat vragen we elke week aan een Nederlander. Vandaag: Myrna (30) werkt 24 uur per week als fysiotherapeut en leidinggevende. -
PREMIUM
Zij springen bij in de strijd tegen corona: ‘Thuis voel ik me machteloos’
Ex-zorgmedewerkers melden zich massaal om bij te springen in de strijd tegen het coronavirus. Zoals Susan, Guus en Seira. ,,Thuis voel ik me machteloos.” -
PREMIUM
Ruud opent een ijssalon in coronatijd: ‘Je moet niet bij de pakken neer gaan zitten’
Ruud de Weert blijft de toekomst rooskleurig inzien, ondanks alle coronabeperkingen. De Weert is eigenaar van restaurant Bij de Pastorij in de Raadhuisstraat in Hoogerheide. Zijn restaurant is, net als alle andere horecazaken, door corona al maanden dicht. Toch ziet hij de toekomst nog steeds rooskleurig tegemoet en gaat hij uitbreiden. Met ingang van 1 april van dit jaar, begint hij in een pand naast zijn restaurant een ijssalon. -
Baan kwijt door corona
Voor hotelkok Wilhelmina was er geen werk meer: ‘We waren drie weken open voor maar vier gasten’
Het ene na het andere bedrijf maakt bekend mensen te moeten ontslaan. Reden: corona. Er zijn minder vluchten, minder treinreizen, minder vakanties, minder festivals, en ga zo nog maar even door. Wilhelmina de Haan (30) uit Leiden was sous-chef bij een hotel, tot er geen gasten meer kwamen. Ze vond een nieuwe baan bij een tostizaak, maar ook daar is het door de maatregelen stil.
-
PREMIUM
Ic-arts Anke (42) kijkt geen tv meer: ‘Ik hoef het allemaal niet meer te zien’
Anke Kröner (42) is intensivist bij Gelre ziekenhuizen en staat al een jaar volop in de frontlinie op de intensive care. Ze vertelt openhartig over hoe haar leven veranderde door corona. En hoe ze om probeert te gaan met steeds verdere polarisatie. ,,Of je een 80-jarige op de ic moet leggen? Die discussie moet niet in talkshows worden gevoerd.’’ -
Pakketsorteerder stuurt PostNL liefdesbrief: ‘Hoop aandacht te krijgen voor mijn probleem’
Anna Dolanska komt uit Polen en werkt al negen jaar op uitzendbasis als pakketsorteerder voor PostNL. Inmiddels heeft ze een vaste aanstelling via het uitzendbureau weten te bemachtigen, maar ze wil niets liever dan écht aangenomen worden. Via een liefdesbrief hoopt ze nu de aandacht van PostNL te krijgen. -
PREMIUM
Max (20) stapt in bedrijf zieke vader: ‘Aan ziekenhuisbed besloten hoe we het gingen doen’
De wereld van de familie Blanke staat eind 2019 volledig op z'n kop. Vader Robby (47) blijkt een ongeneeslijke vorm van kanker te hebben. Robby begon net aan zijn droom: de grootste detacheerder worden van technisch personeel in zijn regio, Salland. Aan het ziekenhuisbed besluit zoon Max (20) zonder twijfel te stoppen met zijn zorgopleiding om in het bedrijf van zijn vader te stappen. Een jaar later runnen ze samen het bedrijf, storten ze zich ook op elektrische laadpalen, zitten ze net in een nieuw kantoor en is het ziektebeeld van Robby positief.